Het was tien jaar geleden dat ik nog in Wenen was. Toen heb ik mezelf redelijk wat tijd gegund om de stad te bezoeken, en ook nu heb ik een dagje extra voorzien. Als een soort “opfrissing”, zeg maar. Na tien jaar mag dat wel, in deze prachtige stad. Niet dat ze veel veranderd is, maar daar was natuurlijk ook geen reden voor. De Oostenrijkse hoofdstad is een mooi architecturaal geheel, dat de geschiedenis van het Habsburgse keizerrijk en alles wat daarbij hoort uitademt. Omdat die Oostenrijkse keizers ook onze gewesten bestuurd hebben, is er bovendien een evidente link met de lage landen. Ik hou wel van dit kruispunt tussen Oost en West, van de klasse en de gezelligheid die de stad uitstraalt. Al heeft Wenen soms iets kunstmatigs waar Boedapest of Praag minder last van heeft.

Ik ben hier om nog eens het EMCO-rapport van 2010 over werkgelegenheid en leefmilieu voor te stellen. Dat doe ik graag, omdat ik het nog altijd een degelijk werk vind, ondanks de beperkte tijd en middelen die we ervoor hadden. En ik mocht op een enthousiast publiek rekenen, van enkele vormingsinstellingen uit verschillende landen (een school, maar ook private en publieke trainingsinstituten) die rond “green employability” gaan samenwerken. Ik was een gast in hun gezelschap, maar werd op alle vlakken uitstekend ontvangen. En ik zag nogmaals dat je op lokaal niveau op het gebied van vorming een verschil kunt maken. Goed om weten, ook op plaatsen met een wat minder imposant uitzicht en verleden dan Wenen !