Tom Bevers

De voorbije dagen was onze streek in de ban van de heidebrand in Kalmthout. In zekere zin zat die “eraan te komen” : het was al een hele tijd geleden dat de heide nog eens echt had gebrand, en de droogte van de voorbije weken creëerde de “ideale” omstandigheden voor het vuur. Maar het was wel schrikken toen ik het plots op het internet las – en ’s avonds in de trein voorbij de indrukwekkende rookpluimen reed.

Meteen bleek nog maar eens hoe kwetsbaar de heide wel is. Meerdere brandweerkorpsen zijn net voor dit soort brand speciaal getraind en uitgerust. Er werd meteen heel wat mankracht en materiaal ingezet. En toch brandde 600 had heide af. Een ramp, heet zoiets. Al bleven alle woongebieden gelukkig helemaal gespaard.

Natuurlijk verdienen de mannen en vrouwen die in de heide het beste van zichzelf hebben gegeven de dank van iedereen. Opnieuw bleek dat er met vrijwilligers enorm professioneel kan worden opgetreden – maar ook dat beroepsmensen in dit soort omstandigheden een groot engagement vertonen.

Essen is trots op zijn brandweerkorps. Bovendien zijn we ons er zeer van bewust dat onze ligging extra verantwoordelijkheden meebrengt. Het gemeentebestuur is de voorbije jaren blijven investeren in degelijk materiaal, hoewel de officiële instructies dat omwille van de komende brandweerhervorming min of meer afraadden. Ik ben blij dat we dat toch gedaan hebben – waarvoor overigens in de eerste plaats Frans en Gaston bedankt moeten worden. Ik ben er ook van overtuigd dat we die beleidslijn in de komende jaren moeten doortrekken.

En ondertussen moeten we hopen dat de heide snel herstelt, zodat de planten en de dieren (met inbegrip van onze eigen diersoort) er weer volop kunnen gedijen !

CD&V organiseerde gisteren een informatieavond over de nieuwe sporthal en de aanpassingen aan het sportpark die daarbij zouden moeten aansluiten. We zijn er met enkele mensen van N-VA/PLE naartoe geweest. Het is belangrijk om op de hoogte te blijven, en blijkbaar is een deel van de informatieverstrekking in onze gemeente nu eenmaal voorbehouden voor CD&V-activiteiten. Of onze AGB-bestuurder Bob het uitdrukte : “Ik leer hier meer over het AGB dan in de Raad van Bestuur”…

Naast een uitgebreide toelichting bij de gevolgde procedure (waar wellicht geen sporter zich iets van aantrekt) was ons een 3D-wandeling door de hal beloofd, maar we mochten alleen in 3D –zonder brilletje weliswaar– om de hal heen wandelen. Van de binnenkant kregen we wel de plannen te zien, die we al kenden. En die ook vastliggen, zodat de sporters zich moeten hebben afgevraagd waarom nu pas in deze fase om hun opmerkingen werd gevraagd.

Over de heraanleg van het park leerden we vooral dat CD&V stilaan door de bocht gaat en naar ons voorstel voor een kunststofpiste ter vervanging van de aftandse atletiekbaan neigt. Al vermoed ik dat er vooral een belofte zal komen om het grondig te onderzoeken – na de verkiezingen…

Een ander voorstel dat wij gelanceerd hebben, is door CD&V wel voluit opgepikt : het Sportpark krijgt een volwaardige Finse piste, zodat er veilig kan worden gelopen en gejogd. Altijd aangenaam om te merken dat ook ideeën die je vanuit de oppositie lanceert een kans maken. Maar zeker voor dit soort “nieuw beleid” is het toch wel erg bizar dat het niet door het AGB of het gemeentebestuur, maar door één meerderheidspartij wordt aangekondigd.

Op dat vlak deed de vergadering van gisteren heel sterk denken aan de informatieavond van CD&V over de Moerkantsebaan een jaar of zes geleden. Die betekende ei zo na de breuk met toenmalig coalitiepartner Open Vld. Als ik de sp.a was, ik zou met de aanpak nu ook niet erg kunnen lachen. Meer dan de eigenlijke inhoud is het vooral de feitelijke gelijkstelling in de communicatie van overheid en partij, in de zin van “als het er echt op aankomt, is CD&V en CD&V alleen nog steeds het gemeentebestuur”, die voor mij een “over and out” zou inhouden. Maar gelukkig voor de meerderheid heb ik niets te zeggen bij de sp.a-collega’s – die ik desondanks een vrolijk 1 Mei toewens.

Een gemeenteraad zonder geschiedenis dinsdag, die enige creativiteit van de Nieuwsflitsschrijver zal vergen. Het had anders kunnen lopen, want Philip Peeters (Groen!) stelde voor dat de gemeente officieel de petitie van Greenpeace tegen kernenergie zou ondertekenen. Gelukkig doen we dat niet. Neen, dat zeg ik niet op basis van mijn mening over kernenergie. Maar ik houd er niet van als bestuursorganen zich bezig houden met beslissingen die hun zaken niet zijn. Het ergert mij als de parlementen in dit land over elkaars bevoegdheden debatteren, en gemeenteraden kunnen zich wat mij betreft helemaal beter onthouden van discussies die in Brussel thuishoren en waarop ze toch geen reële impact hebben. Het ligt natuurlijk anders als een bovenlokaal debat heel duidelijk een plaatselijk luik heeft, maar dat is hier niet het geval.

Ik begrijp de verleiding wel, en ik ben er zelf ook niet altijd helemaal immuun voor : vaak zijn “nationale” discussies een heel stuk sterker ideologisch geladen dan lokale kwesties. Ze helpen om je ideologisch te profileren zonder dat je een plaatselijk technisch dossier in alle nuances moet beheersen. Het is meestal eenvoudiger om eenduidig wit of zwart te zeggen.

Ook in het parlement wordt er dikwijls harder gedebatteerd over uitgesproken verklaringen van een minister of een andere VIP (very important politician) dan over wetgeving. En natuurlijk hebben heel wat gemeenteraadsleden persoonlijk ook een duidelijke en onderbouwde mening over Grote Kwesties. Maar de gemeenteraad als orgaan moet zich niet in debatten proberen te mengen die de gemeente al te veel overstijgen. En een raadslid moet het zich ook kunnen permitteren er géén duidelijke mening over te hebben en toch de eigen kiezer recht in de ogen kunnen kijken. Ik wil helemaal niet afgerekend worden op wat ik denk of niet denk over de zaken waar de Europese, Vlaamse of federale overheid mee bezig is. Wel op mijn ideeën over het gemeentebeleid.

Toevallig heb ik ook geen eenduidige mening over kernenergie. Ik denk dat we er op termijn vanaf moeten, maar dat er in het energiebeleid eerst andere katten te geselen zijn, met name een zeer forse terugdringing van de CO2-uitstoot. Dat is al een beetje een mossel noch vis-idee, en zelfs daar ben ik niet helemaal zeker van. Als gemeenteraadslid moet ik er mee op toezien dat het Essense rampenplan klopt, dat er niet zomaar kernafval in onze bodem wordt opgeslagen, … en dat doe ik dan ook. Als ik ten gronde een mening zou willen uiten, dan kan ik die hier kwijt – of aan “den toog”. Maar in de raad wil ik het er eigenlijk niet over hebben.

Voorzitter Guy Luyten (sp.a) had beter het agendapunt van Groen! hierover niet laten inleiden. Hij had aan de raad kunnen vragen of het ontvankelijk was. Dan hadden we wellicht beslist om het niet te behandelen. Zoals het hoorde. Of Philip had zijn voorstel kunnen beperken tot de lokaal relevante aspecten (rampenplan, afvalopslag, investeren in hernieuwbare energie…) zonder te proberen het Heuvelplein en de Wetstraat te verwarren…

We werken aan een nieuw nummer van één van onze huisbladen, ’t Essens LaWIJtje – één met een lange traditie, maar in de gemeente van “De Voorbode” stelt dat maar weinig voor. Daarin (primeur !) komt een interview met onze twee OCMW-raadsleden. Soms gebruiken we de interviewvorm wel eens zonder ook écht de betrokkenen te ondervragen. Ik heb van een “ernstig” journalist geleerd dat het overal gebeurt, mensen bellen met de vraag “is het goed dat u dit en dat hebt gezegd ?”… Maar deze keer hebben we er een volwaardig vraaggesprek aan gekoppeld. Zelfs opgenomen, tot het apparaatje er genoeg van had – misschien maar goed, want niet alles wat gezegd is was even “on the record”.

Het werd een interessant gesprek in een zonnige tuin op paasmaandag, dat me een goede hernieuwde inkijk bood in het reilen en zeilen aan het Kerkeneind. Al voel ik me daar nog altijd bij betrokken, na meer dan vier jaar verlies je toch zicht op sommige finesses. Hoewel ik anderzijds soms bij heel algemene voorbeelden stiekem nog wist over welk concreet dossier het gaat.

Soms kreeg ik een heel sterk “zie je wel”-gevoel : dingen waarvoor ik had verwittigd en die nu inderdaad precies fout liepen zoals voorzien. Maar anderzijds zijn er even goed zaken waar ik altijd twijfels bij had, en die toch helemaal goed zijn gekomen. Het heeft voor mij bevestigd dat het Essense OCMW een grotere capaciteit heeft om zichzelf bij te sturen dan het gemeentebestuur. Of ben ik hier mijn “eerste politieke liefde” zoals ik het OCMW al eens heb genoemd aan het idealiseren ? In elk geval : zodra het in uw bus zit… lezen, dat interview !