Gisteren waren we er dus wél bij, in het “nieuwe” gemeentehuis. De opendeurdag trok veel volk naar het Heuvelplein, en dat is natuurlijk een goede zaak. De nieuwe delen van het gebouw zien er ook goed uit – dat mag natuurlijk ook wel voor de slordige twee miljoen euro die de Essenaar er voor ophoest. Ik hou zelf nogal van de stijl waarin het gebouw ingericht is, en ben ook een liefhebber van gebouwen met veel glas. Al zou ik in de nieuwe werkplek voor de afdeling vrije tijd nog niet graag de hele dag zitten; daar is het een beetje té. Maar langs buiten ziet het er niet slecht uit, en persoonlijk vind ik de integratie van de verschillende stijlen van het gebouw redelijk geslaagd – al heb ik begrepen dat de meningen daarover verschillen. Gelukkig maar.

De glazen “bokalen” voor de afdelingshoofden vind ik er trouwens ook óver : ofwel werk je met afzonderlijke bureaus, ofwel niet. Maar dit is wel een heel vreemde tussenoplossing. Ik zou me in die bureaus niet meteen als “een vis in het water voelen”. Of juist wel, maar dan letterlijk…

Voor de bezoekende burger lijkt het me op het eerste gezicht iets overzichtelijker, al blijf ik het jammer vinden dat de logica van een centrale loketruimte niet is gevolgd.

De nieuwe ruimte naast de huidige schepenzaal vind ik volstrekt overbodig en ook in het algemeen is er zeker niet op een vierkante meter gelet. Overigens zorgde het schepencollege nog voor een bewijs uit het ongerijmde van onze stelling dat de bovenverdieping ook benut had kunnen worden als vergaderruimte : het argument daar tégen was destijds de beperkte draagkracht van de vloer, maar de heel talrijke bezoekers van het museum gisteren hebben het tegendeel bewezen. Gelukkig maar !

De hulpdiensten zorgden voor een mooie demonstratie van hun kunnen -en van hun materiaal- al rammelde het vooropgestelde scenario lichtjes. Maar het zag er goed uit, en onderlijnde de professionaliteit waarmee ook vrijwilligers kunnen werken. Hopelijk kunnen ze met dit soort demonstraties op meer begrip rekenen als het “in het echt” minder vlot lijkt te verlopen dan de slachtoffers of omstanders aanvaardbaar vinden. De stuurlui aan wal, weet u wel…

Tenslotte was het er ook gewoon gezellig. Carnavalesk zelfs, met Dofkapel als huisorkest. Meer moet dat niet zijn, zo’n opendeurdag. Iets om binnen een jaar of 4 à 5 nog eens te doen. Zónder uitbreiding van het gebouw, uiteraard.