De Ronde is weer in het land. Neen, niet de Ronde van Vlaanderen of de Ronde van Frankrijk, maar onze eigen Ronde van Essen. Tot nu toe zijn we tussen de buien doorgesparteld, en dat hopen we zo te houden. “We”, want ik draag opnieuw een steentje bij, in de eerste plaats door foto’s te maken. Daarmee ben ik dus deze week een “vrijwilliger”, zoals dat heet. Daarvoor werden de laatste jaren terecht allerlei regelingen en statuten uitgewerkt. Op dit moment wordt er zelfs aan conclusies voor de Europese Raad gewerkt. Maar op het terrein moeten we ons daar gelukkig niet te veel zorgen over maken.

Al weet je maar nooit. Bij het Pukkelplopdrama vorige week dacht ik ook in de eerste plaats aan de vrijwilligers daar – die er al dan niet stonden om voor hun vereniging een centje bij te verdienen. Zij zullen zich ook wel niet te veel zorgen hebben gemaakt over allerlei administratieve beslommeringen. Laat staan over de ondenkbare kans dat een uitzonderlijk onweer net hún wei zou kunnen treffen. Het moet heel erg zijn als je in het kader van je werk dit soort drama meemaakt. Het is nog erger als je zoiets overkomt binnen het bestek van een vrijwillig engagement. Al gaan ieders gedachten terecht in de eerste plaats uit naar de slachtoffers, ik hoop vooral voor de medewerkers dat er volgend jaar opnieuw Pukkelpop is. En voor organisator Chokri Mahassine, die volgens mij de voorbije dagen meer dan ooit heeft bewezen uit het juiste hout te zijn gesneden.

De Ronde is gelukkig iets kleinschaliger, en loopt daardoor ook heel wat minder risico – overigens zijn we ons er goed van bewust dat alles veilig moet blijven én zijn we goed verzekerd. Maar het zou al heel raar moeten lopen als er volgend jaar géén Ronde zou zijn. De 40e. En of we dat gaan vieren !