De dagen en uren van het regime van kolonel Kadhafi lijken nu echt wel geteld. Hem van de macht verdrijven bleek een werk van lange adem, al ging het deze week plots toch nog sneller dan verwacht. Bovendien heeft de luchtsteun van de NAVO duidelijk een doorslaggevende rol gespeeld. Dat het Belgisch leger daar een steentje toe heeft bijgedragen, is een opmerkelijk gegeven. Je kan je bedenkingen hebben bij de Westerse Midden-Oostenpolitiek, en die heb ik ook – met name bij het beleid tegenover Israël en Palestina, maar deze keer stond de NAVO duidelijk aan de juiste kant, die van het Libische volk. Goed dat ons land erbij was.

Met Kadhafi pakt de Arabische Lente opnieuw een grote scalp. Het blijft erg boeiend om te zien dat een hele reeks landen zich plots van zijn dictators ontdoet en (voorzichtige) stappen naar een democratie zet. Zoals in Oost-Europa na 1990 zal wellicht blijken dat het allemaal niet zo eenvoudig is, en hier of daar zal het ongetwijfeld mislopen. Maar laat dat nu vooral de hoop op betere tijden in de straten van Caïro, Tunis, Tripoli, Sanaa (Jemen), Damascus en wie weet morgen ook Riaad en andere niet in de weg staan. 2011 wordt hoe dan ook een historisch jaar voor de Arabische wereld, en deze keer omdat de Arabische bevolking het zo heeft beslist. Stap voor stap wordt “dictator” een knelpuntberoep in deze wereld, en dat lijkt me voor één keer niets waar de VDAB zich zorgen over moet maken…