Ik ben een Microsoftgebruiker. De eerste computer waarop ik leerde werken was de IBM PC die mijn vader ergens in het begin van de jaren 1980 aankocht. Een prachtig toestel (dat hij nooit had mogen wegdoen), met zoveel rekenkracht als er vandaag in een wasmachine zit. Het toestel werkte met floppy disks, en de eerste versie had géén harde schijf. Die is er later ingeplant. 30 Mb als ik me niet vergis (dat zijn een stuk of zes goede foto’s of muzieknummers, vandaag…). Het draaide op MS-Dos, Microsoft dus. Al heette de versie op een échte IBM officieel PC-Dos, maar alleen de naam was anders. De commando’s niet (ik weet nog perfect wat een DIR A:\ doet…).

Ik leerde mezelf programmeren in MS-Basic. Dat maakt me tot op de dag van vandaag tot een slordig programmeur, maar aangezien ik er mijn brood niet mee moet verdienen lig ik daar absoluut niet van wakker. Als het werkt, is het goed – en latere aanpassingen zien we dán weer wel…

Mijn eerste tekstverwerker was een programma dat vandaag zelfs niet meer op Google terug te vinden is. Ik heb daarna nooit WordPerfect gebruikt, maar vond meteen de weg naar Word. Inderdaad… MS Word van MS Office. Onder MS Windows natuurlijk. De fervente fans van de Apple computers, zoals de Macintosh, vond ik maar rare wezens. Waarom investeren in een toestel dat bestanden produceerde die voor de rest van de wereld onbruikbaar waren ? Waarom sukkelen met vreemde iconen als je even goed “the real ding” kon vinden (Windows dus, al besef ik dat ik hier meteen de geschiedenis geweld aandoe).

Zelfs voor grafische toepassingen (volgens velen het sterke punt van Apple) vond ik het meer een kwestie van snobisme dan van efficiëntie dat sommigen vasthielden aan die ándere toestellen.

Christoph, de secretaris van de EMCO Indicatorengroep (die af en toe naar mij verwijst als zijn “second boss” of “Herr Vorsitzende”) is een Mac-aanhanger en heeft van mij het voorbije jaar al meermaals moeten horen dat één of ander Word- of PowerPointbestand niet 100% exact was doorgekomen – zodat hij volgens mij beter tot de beschaafde wereld kon toetreden.

Om maar te zeggen : Bill Gates kan op mij rekenen. Of beter, dan kon hij. Mijn overstap van zijn Internet Explorer naar Google Chrome een jaar of twee geleden zal hij me nog wel vergeven hebben. Maar nu heb ik een grens overgestoken : ik heb een iPad gekocht. En ben er (tot nu toe) bijzonder tevreden over.

Nochtans was een (Windows-)laptop al zo goed als besteld. Maar een iPad-gebruiker (naar wie ik af en toe refereer als “le chef”) wist mij te overtuigen. Zodat ik nu een licht en handig toestel bezit dat op commando bliksemsnel verandert van tekstverwerker naar televisie, van krant naar spelbord, van boek naar agenda, van fotoalbum naar encyclopedie, van altijd bij de hand verslagenarchief tot DVD-speler. En ja, in tegenstelling tot zowat alle Microsoftproducten is het ook “cool”.

Met die laatste zin verbaas ik zowaar mezelf. Al kruipt het bloed waar het niet gaan kan : een écht goede Wordversie voor de iPad heb ik nog niet gevonden…

Ingetikt op mijn Windows PC