Eén van de nuttigste bevoegdheden van een gemeenteraadslid, en ook een noodzakelijke om de taak goed te vervullen, is het recht om stukken in te kijken. Het Gemeentedecreet zegt daarover : “De gemeenteraadsleden hebben het recht van inzage in alle dossiers, stukken en akten die het bestuur van de gemeente betreffen.” Het is voor mij zo’n belangrijk recht dat ik niet voor veel compromissen vatbaar ben : als ik het wil inkijken, ga ik door totdat ik het mag inkijken.

Als commissaris van het Autonoom Gemeentebedrijf (AGB) kan ik ook daarvan de stukken opvragen. De AGB-statuten zijn op dat vlak zo mogelijk nog duidelijker dan het decreet : “De commissarissen kunnen te allen tijde ter plaatse inzage nemen van de boeken, brieven, notulen en in het algemeen van alle documenten en geschriften van het bedrijf.” Waarbij ik “te allen tijde” nogal soepel interpreteer en netjes een dag of vijf vooraf verwittig.

Dus begeef ik mij om de twee à drie weken, veelal op zaterdagmorgen, naar het gemeentehuis. Meestal om dossiers in te kijken die in het schepencollege zijn voorgekomen. De verslagen van dat college zijn nogal beknopt, zodat het vaak nodig is om het stuk in te zien om te begrijpen waarover het gaat. Niet alle dingen die je zo te zien krijgt leveren veel nieuwe informatie op. Dikwijls trek ik de conclusie dat ik in plaats van het college gewoon hetzelfde zou beslist hebben. Soms is dat niet zo. En ook als het wel zo is, dan is de informatie vaak leerzaam.

Het AGB is nog een ander verhaal : daar worden (volgens mij doelbewust) dossiers door het Directiecomité (met alleen de meerderheidspartijen) behandeld die bij de gemeente voor de raad zouden moeten komen. Dus is kritisch toekijken er geboden. Al moet ik in principe alleen op de financiën letten, maar ik kom erg zelden een dossier tegen waar geen enkel financieel kantje aan zit.

En dus zat ik deze morgen in het gemeentehuis. Er liep maar weinig volk rond op de eerste verdieping – blijkbaar had niemand deze nochtans zonnige zaterdagvoormiddag uitgekozen om in het huwelijksbootje te stappen. Ik heb iets bijgeleerd over spoorwegovergangen en wat Infrabel daarmee wil doen, over de samenwerking tussen de Essense en Kalmthoutse oud-strijders, over de financiering van de nieuwe zorgboerderij in Essen en over de actie “met belgerinkel naar de winkel”. Ik heb er ook het verslag van de Cultuurraad gevonden – al blijf ik het vreemd vinden dat ik de verslagen van de adviesraden niet gewoon in mijn mailbox vind. Wat het AGB betreft ben ik wijzer geworden over de perikelen met de concessie en over de plannen met de douaneloods.

Al bij al heb ik niet zo veel wereldschokkende dingen geleerd. Maar ik heb al een nieuw lijstje voor volgende week klaargemaakt. En dankzij de uitstekende zorgen van het gemeentepersoneel hoop ik ook dan weer wat wijzer te worden. Soms is er zelfs verse koffie – en als dat niet zo is, moet ik dáár alvast niet over klagen, want ook tot het koffiezetapparaat hebben raadsleden toegang. Dat volgt niet uit het Gemeentedecreet, maar is Essens Gewoonterecht. Wat als het erop aankomt nóg zwaarder doorweegt, volgens mij…