Eén van de eerste functies in de rand van de politiek die ik in Essen invulde was het lidmaatschap van de vzw Paviljoen, later de vzw Jeugdwerking. Dat maakt dat ik al een kleine twintig jaar het reilen en zeilen van het jeugdverblijfscentrum mee kan volgen. Niet van héél dichtbij, want naar mijn gevoel blijft er nog wel één en ander verborgen, zelfs voor bestuurders. Maar toch, ik ken het verhaal wel.

Naar mijn aanvoelen heeft dat verhaal een belangrijk keerpunt bereikt op de laatste gemeenteraad. De kernvraag werd vele jaren geleden door Dirk Smout als eerste gesteld : moet het gemeentebestuur (veel) geld steken in de uitbating van een jeugdverblijfscentrum, dat de Essenaar maar heel weinig baat bijbrengt ? Het antwoord kan eigenlijk alleen “neen” zijn. Zowat alle gemeenten subsidiëren de eigen jeugdbewegingen als ze op kamp gaan. De Vlaamse overheid subsidieert jeugdverblijfscentra. En ook in Essen zijn er op dat vlak meer dan genoeg privé-initiatieven die er (al dan niet met die subsidies) een centje aan overhouden.

Die “neen” werd in het verleden vaak uit de weg gegaan, op het einde van de vorige legislatuur zelfs op een vrij potsierlijke manier door het Paviljoen naar een andere vzw over te hevelen (alsof dat iets zou veranderen). Het centrum kwam terug naar de vzw Jeugdwerking, en het antwoord op de vraag van Dirk werd “ja, maar” : het gemeentebestuur kan het Paviljoen blijven uitbaten, als de opbrengsten de kosten dekken. Dan is er inderdaad geen bezwaar tegen, en dus sloot ik me bij dit uitgangspunt van het toekomstplan dat Gino Veraart uittekende aan. Met de personeelssubsidie van de Vlaamse overheid kwamen er nieuwe opbrengsten, en de ideeën om meer bezoekers aan te trekken zagen er goed uit.

Maar daarna viel het stil. De ideeën, die in het verleden ook al hadden bestaan, werden nooit concreet gemaakt. En de personeelssubsidie in 2009 werd gemist wegens te weinig overnachtingen. Met N-VA/PLE gingen we naar de gemeenteraad met het voorstel om er gewoon de stekker uit te trekken en het Paviljoen te verkopen. Onze eerste keuze is dat niet : het gebouw als lokaal verhuren aan de Scouts en in de zomer verder als kampplaats gebruiken (waar de Scouts dan voor zouden zorgen om daarmee hun huur te betalen) was onze voorkeuroptie, maar daar bleek bij de Scouts weinig animo voor te bestaan. We hadden verwacht dat het verkoopvoorstel erg koud zou worden onthaald, maar dat bleek niet zo te zijn. Ook het schepencollege had een grondige discussie gevoerd en bleek ook niet onvoorwaardelijk aan het jeugdverblijfscentrum meer vast te houden. Zelfs niet aan het gebouw, al is patrimonium van de hand doen dit college zo vreemd dat ik me niet kan inbeelden dat ze een verkoop echt zouden overwegen.

Het verkoopvoorstel haalde 11 stemmen tegen 13 bij 1 onthouding. Als die 13 stemmen het collegestandpunt vertegenwoordigen, dan blijkt het draagvlak voor jeugdverblijfscentrum Paviljoen nu wel erg klein. Al zou me na twintig jaar in dit verhaal niets meer verbazen…