In de gemeenteraden over de budgetten speelde Imelda Schrauwen (CD&V) in haar lange carrière als schepen vaak een weinig opvallende rol. Ze was nooit de vrouw van de grote debatten, en bovendien beheerde ze meestal bevoegdheden met een vrij constant budget, waar niet meteen met financiën een groot verschil wordt gemaakt. Verrassend dus dat ze de eerste keer dat ze er niet meer als raadslid zat plots wel in de schijnwerpers stond. Met een moeilijk dossier bovendien, want de gemeentelijke bijdrage aan het OCMW maakt een forse stijging door. Maar haar toelichting op maandagavond was erg helder, zoals ook raadsleden die het OCMW niet echt volgen me vertelden.

Ze kreeg één vraag, maar geen eenvoudige. Willy Hoppenbrouwers (Open Vld) was tot 2006 schepen van financiën en vroeg haar waarom precies die gemeentelijke toelage sindsdien zo fors gestegen was. Haar antwoord was zonder meer afdoend : de combinatie van een OCMW dat gewoon meer doet dan vroeger, de economische crisis en een fout in het “design” van de dienstencheques maakten de kostenstijging onafwendbaar (Willy mag trouwens nog van geluk spreken met het antwoord dat hij kreeg, want er zou een pittig verhaal kunnen worden geconstrueerd over de periode tot 2006).

Op mijn “bijvraagjes” kwam de juiste reactie. Ze durfde het zelfs aan om het openlijk eens te zijn met mijn vaststelling dat de prijs van de serviceflats voor discussie vatbaar is.

Heb ik me dan in het begin van de zomer vergist ? Neen. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het beter zou zijn geweest voor het OCMW als Jos Van Loon terug voorzitter zou zijn geworden. Ik denk dat er aan het Kerkeneind een aantal lijnen moeten worden getrokken die ik hem wél en Imelda níet zie uitzetten. En de vaudeville die CD&V had uitgetekend blijft te gek voor woorden en verdiende niet beter dan in de war gestuurd te worden. Toch kan ik niet ontkennen dat Imelda het vooralsnog beter doet dan ik had verwacht. Blijkbaar is ze net iets sterker als ze wordt onderschat. Dat hebben we dan gemeen…