Oud KSA-leider Pol Van Doren stootte enkele jaren geleden op de brieven die zijn vader als weggevoerd arbeider tijdens de Tweede Wereldoorlog uit Duitsland naar huis stuurde. Hij werkte ze uit tot een mooi boek, dat vanuit de persoonlijke geschiedenis van Ward de impact van de oorlog op een lokale dorpsgemeenschap belicht. In Horendonk en omgeving, maar ook in Duitsland. Of hoe gewone mensen zowel de geschiedenis ondergaan, als ze ook maken. Bij mij riep het de bedenking op dat toen in Duitsland voor heel veel mensen uit heel verschillende landen “Europa” gegroeid moet zijn. Ondanks de oorlog en het feit dat de Duitsers uiteraard de vijand waren, zijn er banden gegroeid en is er begrip ontstaan. Dat mensen van “Den Uil” er Russen en Polen tegenkwamen, heeft wellicht hun blik op de wereld meer verbreed dan we kunnen vermoeden.

De voorstelling in De Oude Pastorij trok veel volk, meer dan het gebouw (en de gebruikte geluidsinstallatie) aankon. Dat zal wel komen omdat de familie Van Doren heel diep in het Essense leven ingebed zit, maar ook de blijvende belangstelling voor de twee wereldoorlogen zit er ongetwijfeld mee tussen. Gelukkig worden ze niet vergeten, en menselijke verhalen zoals dat van Ward dragen daar even veel toe bij dan de indrukwekkende documentaires die Canvas of National Geographic uitzenden.

Er blijven gaten in dat verhaal van Ward, die Pol niet heeft kunnen dichten en die wel nooit meer gedicht zullen kunnen worden. Maar wat hij wel heeft gevonden levert een eenvoudig maar boeiend boek op. Een mooie aanwinst voor de bibliotheek van de Essense geschiedenis.