Archief van
Maand: augustus 2010

Ronde

Ronde

Met een geslaagde 38e Ronde van Essen zit de zomer van 2010 er weer op. Ondanks het slechte weer vonden weer heel wat kinderen en hun ouders dagelijks de weg naar de (zich verplaatsende) Ronde-omloop. Ik mocht weer instaan voor de foto’s – en af en toe ook voor nietjes en andere onmisbare Ronde-onderdelen.

Omdat de gemeenteraad dit jaar pas op 31/8 valt kon ik er zelfs nog eens de hele week bij zijn. Al verbaasde het me niet dat er op dinsdag aan het College (in Hoek dus) werd gezakloopt. Dat is al decennia zo, en hopelijk zal het nog lang zo blijven !

Bij de beesten af

Bij de beesten af

Wie aan politiek doet, vertrekt daarbij vaak vanuit een gevoel van verontwaardiging : iets in de samenleving loopt niet zoals het zou moeten. Daarom moeten er dingen veranderen (of bestaande zaken moeten juist worden bevestigd of versterkt, dat kan ook). Verontwaardiging over wat er in Pakistan gebeurt zonder dat de wereld wakker schiet, over ellenlange discussies over nochtans evidente aanpassingen aan de Belgische staatsstructuur, over een absurde toeslag die de NMBS heft op internationale tickets.

En in de gemeentepolitiek ? Daar ook, ja. Soms zit het in een klein hoekje. Ik vraag één tot twee keer per maand allerlei stukken op die ter bespreking aan het college zijn voorgelegd. Ik ga daarvoor af op het verslag van de collegevergaderingen, maar daar kan je niet altijd veel uit afleiden. Dus moet je soms je intuïtie volgen.

Zo kreeg ik vandaag een nota over het dierenparkje in het Sportpark onder ogen. Met deze passage :
“De veearts trof:
– Een damhert aan dat met zijn gewei gekneld zat;
– En drie jonge damherten waarvan een al zeker een paar dagen dood omdat -zo deelt hij me mee -er ruim een halve kg wormen opzaten. Het tweede hertje was aan het doodgaan. Het derde was nog fit.”
Minder dan twee weken later volgt dit :
“(de veearts) ging ter plaatse en trof er een dood geitje aan. De andere hadden diaree en heeft hij ontwormd. Een bijkomende vaststelling was het ontbreken van drinkwater.”

Het gemeentebestuur (“wij”, moet ik als raadslid eigenlijk schrijven) laat hertjes en geitjes voor dood achter. We wachten tot er klachten komen om ze water en eten te geven. Blijkbaar.

Ja, er zijn ergere dingen in de wereld, véél ergere. En toch is dit zonder meer schandalig. Te meer omdat het niet de eerste keer is dat er hier problemen zijn.

Gelukkig zijn er in dit soort omstandigheden ook mensen aan het Heuvelplein die hun verantwoordelijkheid nemen en toch (hoewel het hun taak niet is) iets doen. Maar het is hoog tijd dat er ook op politiek niveau, in het schepencollege, wordt opgetreden. Quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra ?

Zo de abt, zo de monniken

Zo de abt, zo de monniken

Dit weekend liep in de Oude Pastorij de tentoonstelling “Essen onder de kromstaf”, over de impact van het beheer door de abdij van Tongerloo van onze gemeente (en Kalmthout/Huybergen).

De tentoonstelling, waarvoor (alweer) vooral Maria Gommeren had getekend, was zeker de moiete. Maar ik heb vooral de inleiding op vrijdag door historicus Dries Kools gesmaakt. Zijn uiteenzetting over de verschillende hoeven die de abdij doorheen de eeuwen in onze streek bezat en verpachtte -aangevuld met actuele foto’s van de betrokken locaties- heeft alvast mijn blik op de lokale geschiedenis verbreed.

Daarnaast was ik nog niet in het vernieuwde torentje geweest – ook vóór de restauratie ben ik er trouwens nooit binnengestapt. Het zou een mooie plaats kunnen zijn om permanent de geschiedenis van de Oude Pastorij en de link met het bredere kader aan bod te laten komen.

Derby

Derby

In de Lage Landen wordt sinds de verkiezingen van juni aan de vorming van twee regeringen gewerkt. Zowel Rutte I als Di Rupo I stonden vrijwel onmiddellijk in de sterren geschreven, maar beide staan nog niet op het spoor. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want de kiezer maakte het zowel in Noord als Zuid niet eenvoudig. Naast de twee genoemde heren boekte in beide landen ook een relatieve “outsider” stevige winst.

Natuurlijk zijn de verschillen tussen Wilders en De Wever erg groot : onze outsider is een verantwoordelijk politicus, die een partij leidt met een stevig kader. De andere is het enige lid van zijn partij die vooral doordrongen is van zijn persoonlijke fobie voor al wat van ver of nabij aan de islam refereert. Beide zijn wel intelligent en uitstekend in het debat. Gelukkig hebben ze niet dezelfde kapper.

In beide landen verloren bovendien de christen-democraten, in het verleden altijd goed om de mayonaise van een regering te doen “pakken”.

Bij de regeringsvorming vallen de verschillen op : in Nederland moet vooral gezocht worden naar een regering die de helft van de zetels heeft en toch nog enige ideologische samenhang vertoont. Dat laatste is in België een vrijwel gepasseerd station : het zit er gewoon niet in. En de helft van de zetels is niet genoeg : het moeten er meteen twee derde zijn. In Nederland wordt er gewoontegetrouw met een serietje informateurs gewerkt, onze koning bleek alweer inventief in het bedenken van een nieuwe titel : de preformateur.

Maar toch. Beide tradities zijn eigenlijk heel gelijklopend en zeer verschillend van bijvoorbeeld de Britse en de Franse, waar regeringen in enkele dagen worden gevormd. In Nederland gaat het debat over bezuinigingen en integratie (in die volgorde), bij ons over de staatshervorming en bezuinigingen (in déze volgorde). Naast reële kwesties spelen er ook symbooldossiers mee. En uiteindelijk wordt er in beide gevallen aan een soort gedoogconstructie gewerkt : de groenen die de 2/3 leveren zonder in de regering te stappen, Wilders die de meerderheid van VVD en CDA gedoogt.

De Nederlandse gedoogvariant is overigens wel interessant. Voor mij is ze “not done”, omdat je een regering niet laat afhangen van een racist, die naar mijn aanvoelen ook nog eens labiel is. Ik begrijp volkomen de kritiek bij de achterban van het CDA, en zou als ik van hen was ook niet toehappen. Maar als het doorgaat en redelijk werkt, kan het model op zich misschien ook over de grens school maken.

Beide regeringen zijn nog niet aan de finish, en het blijft me benieuwen waar er eerst een fotograaf mag aantreden : op de trappen van Laken of het bordes van Soestdijk. Het zou niet zo evident zijn om vandaag geld in te zetten op de ene of de andere. Als de huidige formatie van de rails loopt, zijn de gevolgen namelijk heel verschillend. In Nederland komt dan een middenkabinet van CDA, VVD en PvdA terug in beeld, of nieuwe verkiezingen. Bij ons gaapt dan de afgrond. En net dat verschil maakt dat het misschien deze keer net iets eenvoudiger is in de Wetstraat dan een het Binnenhof. Maar als het wel lukt in Den Haag, dan kan het natuurlijk snel gaan. Terwijl er hier toch meer op het menu staat.

Boeiend, dat wel…

3 08 2008 + 2

3 08 2008 + 2

Dag op dag twee jaar geleden registreerde ik de domeinnaam esseninbeeld.be; wie wil kan het nakijken bij DNS Belgium… Vandaag is het een beetje de verjaardag van “Essen in Beeld” dus, al heb ik die vorig jaar pas op 8 augustus gevierd : de dag waarop ik voor het eerst een mail kreeg die meldde dat er een foto was opgeladen. Er zijn er ondertussen ruim meer dan 25.000 gevolgd.

Op de site is het heel wat rustiger geworden, maar dat wil niet zeggen dat de activiteit rond Essen in Beeld stilgevallen is. Integendeel : we zijn druk aan het werken om de scherpe kantjes van het fotoboek af te vijlen. Dat boek samenstellen was geen eenvoudige opdracht, zoals ik hier eerder al eens heb geschreven. En het uiteindelijke resultaat zal per definitie voor discussie vatbaar zijn. Elk van de 656 foto’s die uiteindelijk de selectie gehaald hebben verdient een plaatsje, maar nog honderden andere hadden er even goed in kunnen staan. Toch zijn Steven, Rudi en ik blij met het resultaat zoals wij het nu op ons scherm te zien krijgen. Als het uiteindelijk ook zo op papier raakt, zullen we tevreden mogen terugblikken op een project dat twee jaar geleden wel heel moeilijk in te schatten was.

Er staan ook foto’s in die ik zelf heb gemaakt. Dat was onvermijdelijk, natuurlijk, nadat ik een heel jaar met een toestel heb rondgelopen. Net zoals Rudi en Steven ben ik erg streng geweest voor mijn eigen foto’s. Zoals zij misschien hier en daar verbaasd zijn over de foto’s van hen die ik heb geselecteerd, ben ik het af en toe over mijn foto’s die hun selectie hebben gehaald. En vervolgens over wat de lay-out daarmee heeft gedaan, want waar en hoe een foto in het boek komt is grotendeels het werk van de “art director” – zo heet dat tegenwoordig blijkbaar.

Als ik door Essen fiets, betrap ik me er in elk geval nog steeds op dat ik af en toe voor mijn ogen een rechthoekig kader zie opduiken dat ik ook nog wel had willen vastleggen. 15.460 foto’s, om precies te zijn, komen niet in het boek. Daarmee hadden we dus nog een kleine 25 alternatieve fotoboeken kunnen vullen. Maar hoeveel boeken zouden er kunnen worden samengesteld met al die nooit gemaakte foto’s, de plekjes en de momenten die eigenlijk gefotografeerd hadden moeten zijn ?

Eén foto is gelukkig niet geselecteerd, want het gaat om een vervalsing : dit kunstwerk blijkt helemaal niet van een Essense kunstenaar ! Of althans : het hing niet op de tentoonstelling. Al was het er wel, in zekere zin…

Overigens heb ik de site een beetje aangepast, om de verjaardag te “vieren”. Daardoor zijn de de foto’s van 2009 niet meer bereikbaar vanuit de thuispagina. Een kwestie van de honger naar het boek wat aan te scherpen…

Tenslotte moeten we toch ook nog eens nadenken wat we met de meer dan 10.000 oude foto’s die we bijeenbrachten gaan doen. Archiveren, uiteraard, en benutten voor De Spycker. Maar zit er toch niet meer in ?