Het nieuws van 13 juli werd gedomineerd door de grachtentocht van Oranje. De Nederlandse verliezende finalist van het WK werd gehuldigd in Amsterdam. Ondanks de nederlaag worden de “helden” gevierd – gedeeltelijk omdat niet-vieren een veiligheidsrisico had kunnen meebrengen. Maar toch. Eigenlijk wel mooi – al bedoel ik dat niet in de esthetische zin van het woord.

In Essen was dit de “radenloze” dag. Zowel de gemeenteraad als de OCMW-raad waren samengeroepen. De gemeenteraad met als enige bedoeling om het ingewikkelde scenario van de CD&V-stoelendans in de praktijk te kunnen omzetten. Vanuit N-VA/PLE hadden we niet veel zin om daaraan mee te werken : een raad houden kost de gemeenschap 150 EUR per aanwezig raadslid. Zeker niet te veel, als er daar ook voor gewerkt moet worden. Maar deze keer was enkel 5 minuten politieke moedeloosheid gewenst om “akte te nemen” van papierwerk. Dat bovendien perfect netjes rond had kunnen zijn tegen de raad van 30 juni. Alleen waren toen nog niet alle katten in CD&V gegeseld. Dus bleven we weg van de raad, en we probeerden de oppositiecollega’s te overtuigen om dezelfde houding aan te nemen.

Om geldig te zijn, moest op de gemeenteraad de helft van de raadsleden aanwezig zijn. Normaal geen probleem : een nogal essentieel kenmerk van “de meerderheid” is dat die over meer dan de helft van de zetels beschikt. 13 van de 25 in Essen, om precies te zijn. Alleen bleken niet alle leden van de meerderheid zomaar bereid om van hun vakantieplannen af te zien voor vijf minuten gemeenteraad. Dus probeerde CD&V om enkele oppositieleden te verleiden. Het heeft hen (en ons) wat werk gekost, maar uiteindelijk bleven de rangen gesloten. Op de raad ontbraken Eddy Mertens en Jokke Hennekam (sp.a) én burgemeester Van Tichelt (CD&V). Enkele anderen hadden voor niets de verplaatsing naar Essen gemaakt…

Natuurlijk hadden we dit scenario langs beide kanten voorzien. De OCMW-raad vergaderde een half uur na de gemeenteraad. De voorbije weken was het besef gegroeid dat het OCMW tijdens die raad een voorzitter moest kiezen. Tenzij… Tenzij het recht van de burgemeester werd bovengehaald om een punt op de OCMW-raad uit te stellen. Probleem : de burgemeester was dus niet beschikbaar. Daar kon een mouw aan worden gepast, zodat Frans Schrauwen de sjerp (symbolisch) even terug mocht omgorden. Probleem van de baan. De meerderheid kon dan de gemeenteraad nog eens samenroepen en vervolgens het zaakje in het OCMW regelen. Al wie een rechtendiploma heeft in en om CD&V mocht het mee uitzoeken en bevestigen.

Rechtendiploma’s hebben wij niet. Maar we zijn ook niet van gisteren. Dus toch maar even in de wetgeving gedoken, en de adder onder het gras gevonden – om die vervolgens door enkele gezaghebbende bronnen te laten bevestigen. Terecht gaat de verplichting voor het OCMW om operationeel te blijven en een voorzitter te kiezen vóór op het uitstelrecht van de burgemeester. Zo bleek. De OCMW-raad verliep volgens één van de scenario’s die we vooraf hadden voorzien. Wij wel. Samen met Open Vld verstuurden we een persbericht. En we legden ’s avonds in de Kiekenhoeve vast hoe de rest van het verhaal zou lopen. Dag en uur inbegrepen. Alleen de meerderheid moest er nog even van op de hoogte worden gebracht…

Uiteindelijk staat onze nederlaag in de sterren geschreven. De stoelendans zal exact eindigen zoals CD&V het voorzien heeft. Wie zal verliezen, staat ook vast: het gezond verstand, het OCMW, het goed bestuur en het politiek fatsoen. Al wat ons zal resten is met opgeheven hoofd, en respect voor de instellingen van de lokale democratie, het speelveld verlaten. Het CD&V-Oranje zal winnen in Essen, ondanks een reeks own-goals, maar een triomftocht zal er niet inzitten.

Dan er liever alles aan gedaan hebben, maar toch verliezen.