Maandag vergaderde de commissie mobiliteit. Over het aangepaste mobiliteitsplan voor de gemeente. Het werd een redelijk boeiende discussie, ook door Gaston (binnen het schepencollege verantwoordelijk voor mobiliteit) met een zekere openheid aangepakt. Het plan zal na de goedkeuring in de gemeenteraad niet onmiddellijk iets op het terrein veranderen : het geeft vooral de richting van het toekomstige beleid aan. Maar de gemaakte keuzes hebben wel hun belang.

Eén van de blikvangers is de voorziene ondertunneling van de spoorwegovergang in de Heikantstraat, en vervolgens de aansluiting van die Heikantstraat naar het Spijker. Daarmee moet de ontsluiting van Heikant verbeterd worden. Ik zie de logica daarvan wel in. Ik heb wel bedenkingen bij de concrete keuze die gemaakt wordt : een tunnel in een drukke woonstraat, de Veldweg die doodlopend wordt, een nieuwe weg doorheen één van de schaarser wordende open vlaktes… He zijn geen evidente keuzes. Ik weet niet of er voldoende naar alternatieven gekeken is, en of de effecten grondig zijn nagegaan. Om maar iets te noemen : hoeveel autobestuurders zouden hoeveel tijd winnen met een tunnel ?

Bovendien kijkt het plan wat eenzijdig naar de verkeersafwikkeling binnen Essen. De buurgemeenten worden enigszins genegeerd, zoals Willy Heymans aankaartte in de commissie. Zo gaat het plan ervan uit dat wie van Wildert naar Brasschaat wil door de Sint-Jansstraat naar de Antwerpsesteenweg gaat rijden, in plaats van naar Kalmthout en dan naar Achterbroek – terecht opgemerkt door Geert. En doorgaand verkeer naar Achtmaal bestaat in het plan ook niet echt.

De grote knoop die niet wordt opgelost loopt van de stationsomgeving tot aan de Kiekenhoeve, over viaduct en Moerkantsebaan. Zeker met de nieuwe projecten die op stapel staan dreigt daar grote drukte in een ingewikkeld kluwen van wegen en uitritten. Dat dit wordt doorverwezen naar een specifiek “masterplan” is een zwaktebod : wat als uiteindelijk blijkt dat de omgeving daar al dat verkeer niet kan slikken ? Een mobiliteitsplan dat hier geen richting aangeeft en de grote lijnen niet vastlegt, is op zijn minst onvolledig.

Tenslotte roept het hele plan bij mij een fundamentele bedenking op : de sterke inwonersgroei van onze gemeente maakt de verkeersafwikkeling alsmaar ingewikkelder. Dat gaat ten koste van de leefbaarheid, zoals we bijvoorbeeld in Heikant duidelijk kunnen zien. Het mobiliteitsplan laat volgens mij zien dat het Essense stratennet is voorzien op een gemeente van pakweg 12.000 à 14.000 inwoners. Waarin een wijk als Heikant vooral een rustige woonwijk is.

Hopelijk kunnen we mits de juiste aanpassingen de mobiliteitsbehoeften van alle Essenaren opvangen. Maar ergens ligt er ongetwijfeld een grens. Die tussen plattelandsgemeente en voorstad. Ik ben al lang bang dat we aan de verkeerde kant van dat onderscheid aan het terechtkomen zijn. Tijd om, zeker in de ruimtelijke ordening en het woonbeleid, keuzes te maken.