Tom Bevers

Wat een prachtige dag om Essenaar te zijn ! De historische optocht in het kader van 850 jaar Essen moest het hoogtepunt van de viering worden, en volgens mij is dat opzet meer dan geslaagd.

In zijn toespraakje voor de genodigden, na de stoet in het gemeentehuis, zei Gaston Van Tichelt dat hij er vandaag trots op was om burgemeester te zijn van onze gemeente. Terechte woorden. Toch was ik er vandaag een beetje trots op dat ik aan de andere kant stond : niet in de tribune, maar in de stoet (toegegeven : voor Gaston was dat vanzelfsprekend geen optie). Dankzij het initiatief van Christophe, enkele enthousiaste en deskundige wagenbouwers -met vooral dank aan Peter- en mijn moeder als kleermaakster van de groep -op mijn outfit en die van de pastoor(s) na- kon ook de oud-KSJ-leiding (met enkele gasten) meestappen. Zelf heb ik daar niet zo veel verdienste aan, want wagens bouwen is niet meteen mijn specialiteit. Maar ik ben blij dat ik mee de moord op Pastoor Bos (anno 1557) mocht uitbeelden. Zowat de meest bekende misdaad in de geschiedenis van Essen…

Omdat we redelijk vooraan in de stoet zaten, heb ik er ook nog heel veel van gezien. Zo heb ik een enorme bewondering opgedaan voor al die mensen die de voorbije maanden zo enthousiast prachtige wagens hebben gebouwd, honderden Essenaren van de juiste outfit hebben voorzien en zoveel creatieve ideeën hebben bedacht. Bovendien liep de hele voorbereiding als een perfect geoliede machine. Essen heeft wel wat ervaring met stoeten, maar dit was voor onze gemeente natuurlijk uniek in zijn genre. Maria Gommeren en al wie met haar heeft meegewerkt hebben zondermeer titanwerk verricht.

Het Essense verenigingsleven heeft zich van zijn beste kant kunnen laten zien, en die kans werd niet gemist. De toneel- en muziekgroepen natuurlijk, maar ook allerlei andere verenigingen hebben met hart en ziel een stukje van de Essense geschiedenis in beeld gebracht. Naast het prachtige Hoekse fort viel mij zelf de wagen van EJA (en het gebeuren daarrond) op. De cinema en de “roaring twenties” werden heel mooi tot leven gewekt. Maar je kon zien dat iedereen zijn uiterste best had gedaan om goed voor de dag te komen. Essen op zijn allerbest. Al wie er een steentje, een kei, rotsblok of berg aan heeft bijgedragen verdient vandaag een proficiat. En het gemeentebestuur (op of naast de tribune) mag nog eens goed in de oren knopen wie Essen máákt.

Essen heeft zowat de meest constructieve oppositie die een schepencollege zich maar kan wensen. De gemeenteraad van gisteren werd bijgewoond door elf raadsleden van de “meerderheid” (waaronder nieuwelinge Corry Verhulst : welkom !) en eveneens elf en later op de avond twaalf raadsleden van de oppositie. Toch werd ondermeer een bevoegdheidsoverdracht van de raad naar het schepencollege unaniem goedgekeurd. Als de kar van het gemeentebestuur niet snel rijdt, dan komt dat alvast niet omdat er stokken in de wielen worden gestoken…

Bovendien is de Essense oppositie altijd bereid om enige deskundigheid te leveren. Wordt er een nieuwe voorzitter voor de raadscommissie onderwijs gezocht ? N-VA/PLE zorgt voor een ervaren leerkracht, in de persoon van Geert Vandekeybus. Met 11 stemmen tegen 10 bij 1 onthouding kreeg hij de voorkeur op Paul Andriessen (CD&V). Is er een nieuwe commissaris nodig om toezicht te houden op de financiën van het Autonoom Gemeentebedrijf ? N-VA/PLE zorgt voor een licentiaat in de toegepaste economische wetenschappen. Ik haalde 12 stemmen, Corry Verhulst (CD&V) strandde op 11. Zo wordt een sp.a-voorstel uit de vorige legislatuur alsnog gerealiseerd : zij vroegen toen één commissaris uit de meerderheid en één uit de oppositie, naast de uiteraard neutrale commissaris-revisor. Wel slim van de sp.a om zélf de vertegenwoordiger van de meerderheid te leveren (schepen Jokke Hennekam).

Ik was voor de derde keer kandidaat voor deze functie, waarvoor overigens volgens mij geen zitpenning voorzien is, dus daar ging het alvast niet om. Ik had vooraf natuurlijk niet voorzien dat ik het ook zou halen en we hadden afgesproken dat Dirk mijn kandidatuur vooral omwille van het principe naar voren zou schuiven. Maar dankzij het vertrouwen van de collega’s van de oppositie en (impliciet) ook van de twee afwezige CD&V’ers lukte het nu toch. Uiteraard is het commissariaat een heel beperkte opdracht, maar ik ga er toch proberen voor te zorgen dat de werking van het A.G.B. een beetje doorzichtiger wordt. Want zoals Philip Peeters (Groen!) gisteren opmerkte zijn de voordelen van de constructie -ook financieel- vooralsnog niet erg duidelijk. En als we aan gezonde financiën kunnen meewerken, dan helpen we graag een handje !

Ik onderhoud een levendige correspondentie met het schepencollege. Een keer of tien per jaar kruip ik in mijn (virtuele) pen. Een brief is soms geschikter dan een vraag of tussenkomst in één of andere vergadering. Als het om iets gaat dat niet meteen van groot algemeen belang is, of dat iets gemakkelijker op papier kan worden uitgelegd. Als het op voorhand vaststaat dat er wel wat opzoekwerk nodig zal zijn om op de vraag te antwoorden. Of om het antwoord meteen “zwart op wit” te krijgen.

Zo schreef ik op 23 mei een brief met enkele kleine verkeersproblemen, maar vooral om enkele uitspraken die op de buurtinfoavonden door het schepencollege werden gedaan te verifiëren. Op 26 juli schreef ik opnieuw een brief (op deze site in een geanonimiseerde versie), om te vragen waar het antwoord op de vorige brief bleef en om twee nieuwe vragen te stellen over IGEAN en het containerpark en over het toekennen van een raamcontract voor het opmaken van bestemmingsplannen. Deze week kreeg ik een antwoord.

Wat hebben we geleerd ?

1. De bewering van de schepen van openbare infrastructuur dat het gemeentebestuur géén voorstander was van een dubbelrichtingsfietspad langs de Moerkantsebaan aan de noordzijde blijkt vooralsnog niet hard te maken. Het kan niet dat een standpunt van het gemeentebestuur over iets zo fundamenteels geen sporen nalaat, dus ga ik er vanaf nu vanuit dat het gemeentebestuur hiermee wel ondubbelzinnig heeft ingestemd. Zoals ik ook uit andere bronnen al bevestigd kreeg. Dat is op zich overigens een keuze die men kan verdedigen, maar men moet ook maar de moed hebben om dat te doen in plaats van zich achter anderen te verschuilen. Volgens mij is er staalhard gelogen tegen de bewoners die voor het nieuwe fietspad een stuk grond moeten afstaan. Tenzij het tegendeel alsnog wordt bewezen, maar dan wil ik ook weten welk tracé het gemeentebestuur wél zou gewild hebben.

2. Als de schepen van openbare infrastructuur tegen de inwoners van een straat (in dit geval de Kloosterstraat) zegt dat een heraanleg van hun straat “in de planning voor de komende jaren is opgenomen”, dan betekent dat dat op lange termijn de mogelijkheid van een heraanleg bestaat…

3. Als in de krant staat dat IGEAN het containerpark van onze gemeente gaat overnemen, is dat daarom nog niet waar. Vraag is dan waar het bericht vandaan komt en waarom het college geen inspanningen heeft gedaan om het te laten rechtzetten.

4. Prijzen vergelijken is nog niet zo eenvoudig als het lijkt, vooral als er verschillende “producten” worden aangeboden. Toch lijkt het mij logisch dat je in zo’n geval vooraf uitmaakt welke prijs het sterkst gaat doorwegen, omdat je uit het verleden toch moet kunnen weten hoe dikwijls je welke dienst nodig hebt. Als ik altijd tien kilo aardappelen, twee kilo tomaten, een kilo wortelen en één ei ga halen, dan ga ik de winkel waar ik naartoe ga niet kiezen op basis van een klein verschil in de prijs van de eieren ! Met andere woorden : het lijkt me verstandig om in een dergelijk geval vooraf een wegingsschema uit te werken. Iets voor een volgende keer ?

Het begon in de gemeenteraad, maar nu blijkt ook mijn werkgever, de FOD WASO, ervan in de ban : de opmars van het kraantjeswater. Waar tot voor kort de vertrouwde flessen met rode of blauwe dop klaarstonden om de dorst der vergadertijgers te lessen, staan nu alleen nog enkele karaffen. Gevuld met een Cuvée Pidpa 2009, waarvoor het waterbedrijf de gemeente Essen ook met kunstige karaffen en een bijhorend glasservies heeft bedacht. Wat er in Brussel op het menu staat, daarnaar heb ik vooralsnog het raden.

De voordelen van de vrucht der watertorens zijn natuurlijk legio, maar bondig samengevat komt het erop neer zoals het in een onvolprezen dienstnota van de federale overheid te lezen stond : “om redenen van duurzaamheid en budgetbeheersing”. We zullen het begrotingstekort van Herman Van Rompuy weg moeten drinken, als ik het goed begrijp. Kraantjeswater is even gezond -zoniet nóg gezonder- en even verfrissend als Spa Reine of Chaudfontaine. Het kost ook minder, al verdenk ik Pidpa & C° ervan dat ze niet alleen jaloers zijn op het imago van de sjieke flessen mineraalwater, maar ook op de bijhorende prijs. Allen aan de kraan, dus ?

Nee, verdorie ! Want kraanwater is niet zomaar water, het is plat water. Het bruist niet, sprankelt niet, bevat niet de minste pit. Dat is een onaanvaardbare beperking van de keuzevrijheid. Je hebt mensen die zoute chips verkiezen, andere opteren voor paprika. Je hebt consumenten van appelen en van peren, liefhebbers van witte wijn of rode wijn, mannen (vooral mannen) die kiezen voor donkere of voor blonde Leffe – en voor dito vrouwen, maar dat doet in mijn verhaal niet zo terzake. In de Essense frituren kan je zelfs kiezen tussen “Belgische” of “Hollandse” mayonnaise. Dat laatste is een walgelijk zoete brei : een mens kan net zo goed kandijsiroop over de frietjes smeren. Maar dat is het punt niet : het mág, en dat is goed zo. Het recht om te kiezen, waar onze voorvaderen have en goed voor gaven, blijft overeind.

Even zo goed zijn er drinkers van plat water, maar net zozeer mensen die in eer en geweten hun water liever met koolzuurgas verkiezen. Door alleen Pidpa Reine te serveren, worden zij in hun vrijheid bedreigd. Ik zal niet zeggen dat zoiets in strijd is met de Rechten van de Mens. Maar dat is natuurlijk wel het geval : er moet een jurist te vinden zijn die dat waterdicht kan aantonen.

Bovendien zijn de nadelige effecten moeilijk te overzien. Ik besef dat er voorlopig nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar is verricht, maar het is natuurlijk zonneklaar dat plat water onafwendbaar leidt tot een futloze besluitvorming en tot slaapverwekkend kabbelende vergaderingen. Om uiteindelijk in een algehele vervlakking van de maatschappij uit te monden. Terwijl anderzijds het bruisen van het water ook tot sprankelende en vernieuwende ideeën inspireert, tot een opstoot van creativiteit en zo alleen daardoor al één van de essentiële motoren van vooruitgang is. Als de prik is uit de kan, is de wijsheid uit de man !

Het zou uiteraard wat overdreven zijn te stellen dat onze Westerse samenleving in gevaar wordt gebracht door het eenvoudigweg ontbreken van een beetje gas in het drinkwater. Maar laten we daarbij toch niet vergeten dat de Amerikaanse revolutie begonnen is met een dispuut over thee, en van daaruit in rechte lijn heeft geleid tot de atoombom, Guantanamo en Paris Hilton.

Het is nog niet te laat, maar het plat water staat ons wel reeds aan de lippen. Zullen alle waterkranen worden uitgerust met een knop om naast koud en warm water ook bruiswater te spuien ? Zullen de watermaatschappijen aan de overheden toestellen bezorgen waarmee zij koolzuurgas in perfect herbruikbare waterflessen kunnen spuiten ? Is het nog mogelijk een oplossing te bedenken die een catastrofe afwendt – of is de macht reeds te zeer in handen van platwaterhoofden die de koolzuurparels voor de zwijnen hebben geworpen ?

Het is pas fijn als er bubbels zijn, maar de tijd drinkt !