Ik probeer mijn agenda zo te organiseren dat ik voor de gemeenteraad in Essen kan zijn. Dat lijkt me maar normaal als raadslid. Maar ik heb natuurlijk ook een baan, en die stuurt mij soms naar het buitenland. Ik heb daar wel een zekere invloed op, en dus kan ik het vaak vermijden. Deze keer lukte het niet, en dus miste ik de raad. De agenda stelde gelukkig (andermaal) niet zo veel voor, maar ik zou uiteraard graag de aanstelling van een nieuw raadslid en een nieuwe schepen hebben bijgewoond. En er stonden ook “financiën” op het menu, mijn favoriete politieke gerecht.

Maar ik zat dus in Zweden. Alweer, want dat land heeft de voorzittershamer van de EU in handen. Nu, Stockholm is een heel aantrekkelijke stad. Ik hou van Noord-Europese steden, en de Zweedse hoofdstad heeft een zeer charmant oud stadscentrum. We hadden bovendien wel wat tijd om wat rond te wandelen. Het “Employment Committee” is bovendien een belangrijk deel van mijn werk, en de plenaire vergadering van dat comité is vaak ook erg interessant. Deze keer vooral omwille van een goed merkbaar conflict tussen enkele hoofdrolspelers – of hoe helemaal niets zeggen in een vergadering soms dodelijk efficiënt kan zijn. Gelukkig vaak ook dankzij de inhoud van de discussies, en omwille van de altijd leerzame en veelal ook aangename internationale contacten. Bovendien was er één specifieke reden waarom ik er deze keer best bij was, maar daar kom ik wellicht later nog wel eens op terug.

Eigenlijk zijn Essen en Europa de twee beleidsniveaus die mij het meest boeien, en ik ben blij dat ik in allebei een rol kan spelen (uiteraard op het ene niveau nog wat kleiner dan op het andere). Dat ze soms even in conflict komen, neem ik er dan maar bij. Ik geloof dat het lokale en het Europese niveau nu, maar vooral in de toekomst, een doorslaggevende invloed (zullen) hebben op de manier waarop onze maatschappij werkt, de manier dus waarop wij leven. Ze verdienen allebei sterke bestuurders, met een visie en een democratisch draagvlak. En gedreven ambtenaren. Ik hoop dat ik daar een klein steentje aan mag bijdragen…