Tom Bevers

150 jaar parochie Hoek. Betwist gebied tussen Huybergen, Kalmthout en Essen. Grensgeval in een grensgemeente. Eén van de twee dorpen in Essen die de naam “dorp” nog waardig zijn. Daar over de beek. Maar hoe lang zal dat in Horendonk nog duren ? Achtergesteld gebied. Soms echt, vaak vooral ingebeeld. Wie in de hoek gaat staat, kan er niet in gezet worden. Wat op zichzelf, maar smekend om aandacht. Calimero, maar dan met veel veerkracht. Viert 150 meer dan 850. Stond er wel toen het er op 6 september moest staan. En hoe. Typisch.

Klasseloze maatschappij van boeren en arbeiders. Zoals de DDR destijds, nu alweer twintig jaar geleden. Communisten onder de kerktoren, niet achter een muur. Toch niet van steen. Waar de veearts nog belangrijker is dan de huisarts. En geen van beiden meer aanzien heeft dan de boer met de meeste velden of koeien. Rebels, maar wel trouw aan CD&V. Tenzij misschien in de beslotenheid van het stemhokje, wie zal het zeggen ? Verdoken plaatsje waar de halve wereld aan de toog van Bostella te vinden is. Anonieme plek waar de mensen elkaar nog kennen. Voor elkaar klaarstaan. En waar zich verstoppen dus niet kan. Er is dan ook niets te verbergen.

Hoewel, volgens sommigen zit er veel geld. De fiscus twijfelt. Gelukkig weet hij de weg niet. Ondanks de wegwijzers. En de eigen straatnaamborden. Voorwerp van spot, waar de krant elke week op het plein wordt voorgelezen. Zo hoorden we het vroeger. Het blijkt niet waar, op het plein worden alleen frieten verkocht. En in het café worsten en bloemkool. Of wat je maar had gewild. Probeer wel fatsoenlijk te parkeren.

Object van heimwee naar de tijd van de ansichtkaarten met dorpswegen van kasseien. Maar wat maken die een lawaai. Dorp zonder fietspad. Dat telkens weer de belofte ervan gelooft. Waar één winkel alles verkoopt. “Het geschiedenisboek is te koop in Het Graantje !” Waar anders, denk je dan. Dorp met een eigen t(H)oekomst, die begint met een nieuw kerkhof. En een bloemenpoort. Dan zal alles opgelost zijn. Kunstenaarsdorp, ons eigen Sint-Martens-Latem. Maar dan zonder School. Of toch bijna. Nu zijn er nog twee. En twee kerktorens ook. Maar die ene telt niet mee. De kerktoren, bedoel ik. En de school ook niet. Het schooltje is ook al geen school. Meer. Dorp dat zichzelf wil redden. En dreigt soms net daardoor zichzelf te verliezen. InZicht zonder UitZicht doemt.

Parochie van gepensioneerden. Die het dorp elke dag springlevend houden. City. Zoals New York. If I can make it there, I can make it anywhere. Meer vee dan mensen has made it here. They do it their way.

Gesloten gemeenschap met een open geest Eén straat, maar veel wegen. Die allemaal naar nergens leiden. Waar rust nog een betekenis heeft. En dus heel wat valt te beleven. Hoekig in de omgang. Gelukkig maar.

Denoek. Eind van de wereld, achter het (voorgelezen) gazettenpapier. Mooiste stukje van Essen. Om van te houden.

Essen in Beeld heeft een erg moeilijke week achter de rug. In die zin kan je gerust de eerste drie woorden door mijn naam vervangen, want als webmaster stond ik min of meer in de vuurlinie. Of de drukte op onze site er iets mee te maken had, is vooralsnog niet echt duidelijk. Feit is dat de provider waar onze website wordt gehost (op een aan het net aangesloten computer wordt bijgehouden) net nu besloot om naar een nieuwe server over te gaan. Die mededeling op zich vond ik redelijk onrustwekkend : ik wist dat er allerlei speciale instellingen voor onze site waren doorgevoerd, en de vraag was of die meteen zouden worden overgenomen op de nieuwe site. Niet dus. En bovendien wist ik dat de communicatie met de provider correct maar traag verloopt. Ook al omdat het bedrijf de neiging heeft om ’s avonds en ’s nachts te antwoorden op vragen die overdag worden gesteld. Zodat er gemakkelijk 24 uur voorbijgaat tussen vraag, antwoord en wedervraag.

Daar komt natuurlijk bij dat ik een dagtaak heb, die bovendien (zoals Murphy het zou willen) deze week redelijk druk was. Als ik de hele week achter de pc zou hebben gezeten, vermoed ik dat de gebruiker van “Essen in Beeld” niet eens zoveel van de problemen zou hebben gemerkt : de communicatie met de provider zou gemakkelijker zijn geweest, en ik had tijdelijke omwegen kunnen creëren.

Maar zo is het dus niet gegaan. Net in de dagen na de historische stoet was dat uiteraard erg jammer, al hebben toch nog veel mensen de stoetfoto’s op onze site bekeken. Het is ook redelijk frustrerend om je verantwoordelijk te voelen voor een probleem dat je niet hebt veroorzaakt en waar je ook niet zoveel aan kan doen. Want al wie denkt dat er eenvoudige oplossingen/alternatieven waren/zijn mag het me altijd komen vertellen. Hopelijk zijn de problemen stilaan voorbij. Het zou leuk zijn de komende week niet te moeten ontbijten achter de computer, bijvoorbeeld…

Dit bericht had ik gisteren willen plaatsen, maar toen bleek ook déze site niet te werken. Dat heeft geen enkel verband met wat ik hierboven beschrijf (andere provider), behalve… Murphy. Maar goed, als er vandaag niets misloopt op Essen in Beeld, verklaar ik de patiënt voor genezen. Het schijnt dat nog niet helemaal is uitgemaakt wie er patroonheilige is voor het internet, maar ik ga toch alvast een kaars laten branden !