Archief van
Maand: augustus 2009

Helpende hand

Helpende hand

Essen heeft zowat de meest constructieve oppositie die een schepencollege zich maar kan wensen. De gemeenteraad van gisteren werd bijgewoond door elf raadsleden van de “meerderheid” (waaronder nieuwelinge Corry Verhulst : welkom !) en eveneens elf en later op de avond twaalf raadsleden van de oppositie. Toch werd ondermeer een bevoegdheidsoverdracht van de raad naar het schepencollege unaniem goedgekeurd. Als de kar van het gemeentebestuur niet snel rijdt, dan komt dat alvast niet omdat er stokken in de wielen worden gestoken…

Bovendien is de Essense oppositie altijd bereid om enige deskundigheid te leveren. Wordt er een nieuwe voorzitter voor de raadscommissie onderwijs gezocht ? N-VA/PLE zorgt voor een ervaren leerkracht, in de persoon van Geert Vandekeybus. Met 11 stemmen tegen 10 bij 1 onthouding kreeg hij de voorkeur op Paul Andriessen (CD&V). Is er een nieuwe commissaris nodig om toezicht te houden op de financiën van het Autonoom Gemeentebedrijf ? N-VA/PLE zorgt voor een licentiaat in de toegepaste economische wetenschappen. Ik haalde 12 stemmen, Corry Verhulst (CD&V) strandde op 11. Zo wordt een sp.a-voorstel uit de vorige legislatuur alsnog gerealiseerd : zij vroegen toen één commissaris uit de meerderheid en één uit de oppositie, naast de uiteraard neutrale commissaris-revisor. Wel slim van de sp.a om zélf de vertegenwoordiger van de meerderheid te leveren (schepen Jokke Hennekam).

Ik was voor de derde keer kandidaat voor deze functie, waarvoor overigens volgens mij geen zitpenning voorzien is, dus daar ging het alvast niet om. Ik had vooraf natuurlijk niet voorzien dat ik het ook zou halen en we hadden afgesproken dat Dirk mijn kandidatuur vooral omwille van het principe naar voren zou schuiven. Maar dankzij het vertrouwen van de collega’s van de oppositie en (impliciet) ook van de twee afwezige CD&V’ers lukte het nu toch. Uiteraard is het commissariaat een heel beperkte opdracht, maar ik ga er toch proberen voor te zorgen dat de werking van het A.G.B. een beetje doorzichtiger wordt. Want zoals Philip Peeters (Groen!) gisteren opmerkte zijn de voordelen van de constructie -ook financieel- vooralsnog niet erg duidelijk. En als we aan gezonde financiën kunnen meewerken, dan helpen we graag een handje !

Blikveld

Blikveld

Terwijl ik dit schrijf is het 26 °C in Kuala Lumpur, Maleisië, en plaatselijk bewolkt. Hoofdpunt in het nieuws aldaar is dat twee politieke rivalen toevallig in dezelfde moskee waren voor een gebedsdienst. In het sportnieuws staan badminton en snooker voorop. Verder baart de Mexicaanse griep zorgen : kleine kinderen mogen niet meer in hospitalen op bezoek komen.

Voortouw en de Heemkundige Kring organiseerden vorige donderdag in het kader van 850 jaar Essen een lezing met als titel “Essen, een grensgeval in de wereld” over de internationale omgeving waarin onze gemeente zich van 1950 tot nu heeft bewogen. De lezing was de derde in een reeks van drie, de beide vorige heb ik gemist. Eerlijk gezegd was ik ook niet met heel veel verwachtingen naar de Oude Pastorij getrokken. Wel met een fototoestel, zodat ik me alleszins in functie van “Essen in Beeld” nuttig zou voelen.

Dat de avond me wel geboeid heeft, en niet alleen vanuit fotografisch oogpunt, is dus een meevaller. De film vooraf, “De Beemden van het Beekdal”, had ik tot mijn schaamte nog nooit gezien. Het bezoek aan de boerderijen langs de Steenbergse Vliet / Molenbeek / Kleine Aa vond plaats op een kruispuntmoment tussen de moderne tijden en de periode daarvoor. De tractor en de bedrijvigheid in de Roosendaalse haven, maar ook de melkmachine, stonden in contrast met de andere aspecten van het landbouwleven, die eruit zagen alsof ze recht uit de Middeleeuwen kwamen. Overigens heb ik in de film bijzonder weinig vrouwen zonder hoofddoek gezien !

Met als sprekers Ingrid Loos, Marcel Mous, Rudi Smout, Robert Tas en Pierre Verpalen onder leiding van Guy Van den Broek werd de rest van de avond vooral gevuld met verhalen over de Belgisch-Nederlandse grens die Essen van Nispen scheidde en nog steeds scheidt, en hoe die aan beide kanten werk en welvaart opleverde. En voor een boeiend spanningsveld zorgde tussen “eigen” en “anders”, wat maakte dat veel jonge en dynamische mensen allerlei grensoverschreidende contacten uitbouwden. De Essenaar van de twintigste eeuw beschikte over een “venster op de wereld”, lang voor die term gemeengoed was. Dat venster op de mede-Brabanders, zo dichtbij en zo gelijkend, maar toch net verschillend genoeg om te boeien, leidde er wellicht ook toe dat Essen gemakkelijk de blik wat verder verruimde.

De band met Essen-Oldenburg (met tussen haakjes een boeiend “dorpslied”, stelde ik gisteren vast) is in die zin bijna een verlengstuk van die contacten net over de grens : zoals de Nispenaren mede-Brabanders zijn, zijn de Oldenburgers mede-Nederduitsers. Het is vanzelfsprekend de historische verdienste van Herman Suykerbuyk om relatief kort na de Tweede Wereldoorlog daarin vooral “Neder” en minder “Duitser” te lezen en zo de band tot stand te brengen. Dat Essenaren al vóór 1989 (en zeker kort daarna) ook de mede-Europeanen achter het IJzeren Gordijn ontdekten, is al evenmin toeval.

Uit de avond sprak een beetje weemoed naar de tijd van toen. Dat hoort natuurlijk zo. En de contacten van Essen, van ons verenigingsleven, met Nederland maar ook met al wat verder ligt lijken wel minder intensief te zijn geworden dan vroeger. Wellicht omdat het verenigingsleven zelf, hoewel behoorlijk sterk, niet meer het draagvlak van gewapend beton heeft waar het in de jaren ’50 tot ’70 onbetwistbaar op kon rekenen. Maar vooral omdat we tegenwoordig andere vensters op de wereld hebben, die veel en veel verder kijken dan Nispen of Essen-Oldenburg.

Eerst de televisie, en vandaag het internet, zijn ongelooflijk krachtige instrumenten. Natuurlijk bieden ze ook veel pulp aan, maar laat ons eerlijk zijn : niet élk bezoek aan Nispen of Essen-Oldenburg was alleen op cultuur met grote K gericht (ondanks de waarschuwende woorden over alcohol in het “Essener Nationallied) ! Toch slokten velen een open en genuanceerd wereldbeeld mee binnen, en dat is vandaag gelukkig niet anders.

Essen had een venster(tje), nu heeft iedereen een raam waaruit de hele dag ver weg kan worden getuurd. Wij zijn niets verloren, maar we hebben samen zoveel anderen veel gewonnen. Dat we in die grote wereld van vandaag -ook als gemeentebestuur- bewust blijven ver-kijken is het mooiste eerbetoon dat we aan de pioniers van de voorbije decennia kunnen geven. Ook al dwaalt onze blik ver voorbij het Volkerak of de Große Hase. Al mogen we naast de spreekwoordelijke verre vriend natuurlijk ook de goede buur niet veronachtzamen !

Geacht college

Geacht college

Ik onderhoud een levendige correspondentie met het schepencollege. Een keer of tien per jaar kruip ik in mijn (virtuele) pen. Een brief is soms geschikter dan een vraag of tussenkomst in één of andere vergadering. Als het om iets gaat dat niet meteen van groot algemeen belang is, of dat iets gemakkelijker op papier kan worden uitgelegd. Als het op voorhand vaststaat dat er wel wat opzoekwerk nodig zal zijn om op de vraag te antwoorden. Of om het antwoord meteen “zwart op wit” te krijgen.

Zo schreef ik op 23 mei een brief met enkele kleine verkeersproblemen, maar vooral om enkele uitspraken die op de buurtinfoavonden door het schepencollege werden gedaan te verifiëren. Op 26 juli schreef ik opnieuw een brief (op deze site in een geanonimiseerde versie), om te vragen waar het antwoord op de vorige brief bleef en om twee nieuwe vragen te stellen over IGEAN en het containerpark en over het toekennen van een raamcontract voor het opmaken van bestemmingsplannen. Deze week kreeg ik een antwoord.

Wat hebben we geleerd ?

1. De bewering van de schepen van openbare infrastructuur dat het gemeentebestuur géén voorstander was van een dubbelrichtingsfietspad langs de Moerkantsebaan aan de noordzijde blijkt vooralsnog niet hard te maken. Het kan niet dat een standpunt van het gemeentebestuur over iets zo fundamenteels geen sporen nalaat, dus ga ik er vanaf nu vanuit dat het gemeentebestuur hiermee wel ondubbelzinnig heeft ingestemd. Zoals ik ook uit andere bronnen al bevestigd kreeg. Dat is op zich overigens een keuze die men kan verdedigen, maar men moet ook maar de moed hebben om dat te doen in plaats van zich achter anderen te verschuilen. Volgens mij is er staalhard gelogen tegen de bewoners die voor het nieuwe fietspad een stuk grond moeten afstaan. Tenzij het tegendeel alsnog wordt bewezen, maar dan wil ik ook weten welk tracé het gemeentebestuur wél zou gewild hebben.

2. Als de schepen van openbare infrastructuur tegen de inwoners van een straat (in dit geval de Kloosterstraat) zegt dat een heraanleg van hun straat “in de planning voor de komende jaren is opgenomen”, dan betekent dat dat op lange termijn de mogelijkheid van een heraanleg bestaat…

3. Als in de krant staat dat IGEAN het containerpark van onze gemeente gaat overnemen, is dat daarom nog niet waar. Vraag is dan waar het bericht vandaan komt en waarom het college geen inspanningen heeft gedaan om het te laten rechtzetten.

4. Prijzen vergelijken is nog niet zo eenvoudig als het lijkt, vooral als er verschillende “producten” worden aangeboden. Toch lijkt het mij logisch dat je in zo’n geval vooraf uitmaakt welke prijs het sterkst gaat doorwegen, omdat je uit het verleden toch moet kunnen weten hoe dikwijls je welke dienst nodig hebt. Als ik altijd tien kilo aardappelen, twee kilo tomaten, een kilo wortelen en één ei ga halen, dan ga ik de winkel waar ik naartoe ga niet kiezen op basis van een klein verschil in de prijs van de eieren ! Met andere woorden : het lijkt me verstandig om in een dergelijk geval vooraf een wegingsschema uit te werken. Iets voor een volgende keer ?

Eén jaar in beeld

Eén jaar in beeld

Essen in Beeld verjaart ! Dat klinkt wellicht vreemd : de site is pas op 1 januari echt actief geworden. Toch kreeg ik op 8 augustus vorig jaar de eerste mail binnen die meldde dat er een nieuwe foto werd opgeladen. Weinig verrassend stond er ook bij dat ik dat zelf had gedaan. Ongetwijfeld is er toen nog vanalles misgelopen met die foto, maar het was natuurlijk een begin. De URL “esseninbeeld.be” is trouwens pas op 4 augustus geregistreerd – bij het vastleggen van de webruimte moest ik plots een naam kiezen, iets waar we voordien nog helemaal niet over hadden nagedacht… Die eerste foto is trouwens al lang terug weg, want ze was uiteraard niet in 2009 gemaakt !

Ondertussen staan er in mijn mailbox meer dan 10.000 mails naar “Essen in Beeld”. Naast de foto’s komen ook de registratie-aanvragen en de informatie over foto’s waarop iets wordt herkend als mail bij mij aan. Dat heeft de praktische consequentie dat ik bij het opzetten van mijn computer vaak een half uurtje moet wachten tot mijn inkomende post allemaal netjes verwerkt is. Maar dat heb ik er wel voor over : de site blijft goed lopen, en er duiken minder technische problemen op dan ik had verwacht/gevreesd.

Want het was natuurlijk een beetje een gok : op 8 augustus vorig jaar was ik nog niet zeker dat ik het concept op zich wel zou kunnen realiseren. Een paar keer ben ik dan ook tegen de grenzen van “niet door kennis gehinderde overmoed” gebotst. Maar echt opgeven heb ik niet overwogen, en uiteindelijk is alles min of meer op zijn pootjes terechtgekomen. En gelukkig kan ik het dagdagelijkse niet-technische onderhoud met een gerust geweten aan Rudi Smout (of één van zijn pseudoniemen op de site…) overlaten, zodat het nog een beetje overzichtelijk blijft. Dus blijft de boodschap : er kunnen nog veel meer foto’s bij, zowel nieuwe als oude. En al zullen we de site nog wel even open houden na 31 december, zijn tweede verjaardag in de huidige vorm gaat hij niet halen. Er is geen tijd de verliezen !