Kamerlid Dirk Vijnck ging van de Lijst Dedecker naar Open Vld, en daarna weer terug. Het hele verhaal zet de politiek in een bijzonder slecht daglicht, en daarmee raakt het ook mij.

Zoals altijd in dit soort zaken zijn veralgemeningen en kromme redeneringen schering en inslag. Het is op zich niet onaanvaardbaar dat een politicus van partij verandert. Het kan gebeuren dat iemand zich niet langer thuisvoelt. Als die persoon dan zelf de nodige inspanningen heeft gedaan om haar of zijn partij terug op het rechte pad te krijgen, maar daarbij mislukt, dan is overstappen een logische keuze. Typevoorbeeld blijft voor mij Jef Valkeniers die destijds de VU verliet voor de VLD : hij had op een congres al het mogelijke geprobeerd om het programma in de juiste richting te sturen, maar hij trok steevast aan het kortste eind. Dat de “ontvangende” partij vervolgens een bepaalde plaats op een lijst belooft, vind ik ook nog aanvaardbaar. Dat doen partijen, plaatsen op hun lijsten uitdelen. Niemand ontkent dat het hun voorrecht en bevoegdheid is.

Het wordt anders wanneer de overstap niets te maken heeft met inhoudelijke of strategische keuzes, maar puur een carrièrezet is. Dan is het verwerpelijk. Maar het onderscheid met een gemotiveerde overstap is moeilijk te maken, dus heeft het weinig zin om daartegen veel te willen doen.

Tot daar de beschrijving van wat je een “normale” overstap kan noemen, die dan maar door de kiezer moet worden beoordeeld. Een eerste verschil daarmee in dit geval is dat niemand bij Open Vld ook maar enige inhoudelijke meerwaarde verwachtte van Vijnck. Hij werd alleen gelokt om Dedecker te dwarsbomen. Iemand om die reden een plaats beloven is een belediging van het eigen politieke personeel. Maar dat is een interne zaak voor Open Vld.

Dat is het niet meer wanneer er ook andere beloftes worden gemaakt dan een plaats op de lijst. Ik vind het onbegrijpelijk dat er niet nóg harder wordt gevallen over de belofte die Somers aan Vijnck deed dat hij een kabinetsfunctie zou krijgen. De kabinetten worden door de overheid betaald om het beleid van de ministers te ondersteunen. Elke minister heeft de plicht om daarvoor de sterkste mensen te kiezen die hij kan krijgen, uiteraard. Overheidsgeld zomaar beloven in ruil voor een overstap is wat mij betreft loepzuivere corruptie. Dat dit gebeurt, is eens te meer een bewijs voor de noodzaak om komaf te maken met het kabinettensysteem zoals het nu bestaat. Somers hypothekeert hiermee al zijn toekomstige ministers, want blijkbaar mag hij beloven dat zij bewust niet voor de beste medewerkers gaan kiezen. Als het niet strafbaar is, dan zou het dat moeten zijn. En Somers moet wat mij betreft dus onmiddellijk weg.

En Dedecker dan ? Volgens de kranten heeft die Vijnck teruggekocht. Aangezien het met zijn eigen geld gebeurt, en niet met overheidsmiddelen die hem niet toekomen, vind ik het niet van dezelfde orde. Maar het versterkt wel het zeer onfraaie beeld van de politiek, waarbij er met parlementsleden gesjacherd wordt. Ik schreef bijna “zoals met voetballers” maar bij nader inzien heeft nog geen club ooit iemand (terug)gekocht die volgens de eigen trainer alleen geschikt is om broodjes rond te brengen.

Arme liberale kiezers. Ik kan ze maar één goede raad geven : lees de partijprogramma’s van SLP en van N-VA. Ik ben redelijk zeker dat één van beide elk van hen voldoende moet aanspreken.