De treinbelevenis die ik op 15/3 hier heb beschreven bleek één van de druppels die voor ons Actiecomité Lijn 12 de emmer deed overlopen, naast een tussenstop van een half uur op het perron van Kapellen vorige week. We bundelden de klachten die we de voorbije weken ontvingen in een persbericht, en Bruni kreeg de kans om dat voor een aantal journalisten toe te lichten. Voordat het comité bestond zou ik een brief naar de NMBS hebben gestuurd, en als reactie op het nietszeggend antwoord nog één, en daarna misschien nog één. Maar reageren via het comité lucht even hard op, en het is veel efficiënter : de NMBS kan er heel wat moeilijker naast kijken. Vandaag in De Standaard krijgen we dan ook al een reactie, die zowaar over oplossingen spreekt.

Hopelijk herkennen de andere reizigers zich in wat we ook namens hen ondernemen. Enkele positieve reacties én het feit dat er voor het eerst sinds lang ook weer mensen zich bij ons eisenpakket aansluiten zijn op dat vlak alvast positieve signalen.

Ik hoop dat het openbaar vervoer voldoende aandacht krijgt in de verkiezingscampagne. Het lijkt wel of het een minder “hot item” is dan enkele jaren geleden. Het “gratis”-verhaal is blijkbaar niet meer echt in de mode. Daar ben ik op zich niet zo rouwig om : liever goed dan gratis. Maar trein, tram en bus blijven wel heel belangrijk voor de leefbaarheid van ons land – en via het klimaat ook voor de leefbaarheid van de hele wereld. De verschillende overheden zouden de crisisinvesteringen best sterker kunnen richten op nieuwe, milieuvriendelijke en comfortabele bussen en treinstellen. Wellicht zouden daarmee ook heel wat werknemers die spijtig genoeg moeten afvloeien in de auto-industrie aan een andere baan kunnen worden geholpen.