De jaarlijkse brunch van N-VA/PLE was wat hij moet zijn : de kans om gezellig bij te babbelen over politiek en andere koetjes en kalveren. Dit jaar zetten we de mensen in de bloemetjes die (samen met onze bestuursleden) de folders rondbrengen die we uitgeven. We zijn redelijk productief op dat vlak, dus vragen we hen regelmatig om de handen uit de mouwen te steken. Dat verdient uiteraard wel eens een bedankje, dat ik hierbij ook graag nog eens “virtueel” herhaal. Gelukkig hoeven ze overigens mijn schrijfsels op deze site niet rond te dragen…

N-VA-kamerlid Jan Jambon was er ook, en hield in een korte speech het beleid van de federale regering tegen het licht. De oppositie gaat hem duidelijk beter af dan de meerderheid, en aangezien een democratie staat of valt met een goede oppositie is het een groot geluk dat er zulke politici zijn. Hij hekelde vooral het begrotingsbeleid. Paars deed het volgens hem niet goed : het had een groter overschot moeten opbouwen om de sociale zekerheid op termijn betaalbaar te houden. Maar de regering-Van Rompuy is zo mogelijk nog erger : dat er een tekort is, is onvermijelijk omwille van de economische crisis. Maar een groot deel van het tekort is structureel en wordt dus niet door de crisis veroorzaakt. Met andere woorden : de regering maakt “misbruik” van de crisis om de begroting fundamenteel te laten ontsporen.

Er valt inderdaad veel te zeggen voor die analyse. Het slechtst denkbare scenario is dat we na de crisis de economische heropleving in dit land noodgedwongen gaan afremmen doordat we nog jaren zullen moeten besparen om de begroting terug op orde te krijgen. Ook de Vlaamse regering lijkt me overigens niet immuun voor korte termijndenken, maar ze moet weten dat haar gunstige financiële situatie eigenlijk veel meer het gevolg is van een wat scheefgegroeide financieringsstructuur dan van een echt zuinig beleid. Om het wat hard te zeggen : Van Mechelen (Open Vld) heeft het goed gedaan, maar zo moeilijk is dat nu ook niet. En nu het erop aankomt, horen we hem niet echt.

Ik zie uiteindelijk liever een iets scherpere crisis nu (waarbij we de schaarse middelen concentreren op de mensen die het echt het meest nodig hebben en investeren in de sectoren van de toekomst – groene energie en groene productie voorop), en in ruil daarvoor een veel sterkere economie binnen enkele jaren. Maar als we niet snel het roer omkeren, gaan we die boot al missen voor hij vertrekt.

Of hoe je je bij een zondags pistoleetje toch zorgen kan maken…