De politieke windstilte in Essen wordt gecompenseerd door wat extra werk in het kader van de structuurhervorming waaraan KSJ-KSA-VKSJ werkt. Zoals ik hier al eens uitlegde, ben ik gevraagd om in een “Raad van Wijzen” te zetelen die een nieuwe structuur moet uittekenen. Geen gemakkelijke opgave, want de beweging heeft aan een boeiende maar moeilijke geschiedenis tradities en gevoeligheden overgehouden die zich niet zo gemakkelijk laten overwinnen. Ons eerste voorstel werd dan ook niet zomaar goedgekeurd, al moet ik eerlijk zeggen dat ik dat ook niet had verwacht. Zodat ik, in tegenstelling tot enkele mede-wijzen, na de niet-goedkeuring vooral het gevoel had dat we op de goede weg waren. Dat heb ik vandaag bevestigd gekregen : we hadden een aantal knelpunten voorgelegd aan de Nationale Raad (de NAR, verwarrende afkorting voor wie regelmatig met de Nationale Arbeidsraad wordt geconfronteerd), en de discussie daarover was verhelderend en heeft volgens mij enkele bakens verzet.

Je kan in KSJ-KSA-VKSJ moeilijk inschatten welke knopen waar en wanneer zijn doorgehakt, maar vandaag denk ik dat we mogelijk toch een historisch compromismoment hebben gezien waar de beweging versterkt kan uitkomen. Ook al is het compromis nog wankel en zit de duivel ongetwijfeld nog in het detail : aan ons om die valkuil te vermijden.

Fundamenteel doe ik dat graag : vanuit een uitgangspunt waarvan ik overtuigd ben luisteren naar de mening van anderen, proberen in te zien wat hun uitgangspunten werkelijk zijn en waar de verschillen liggen, om dan te proberen openingen te zoeken om tot één gedragen besluit te komen.

Ik ben ervan overtuigd dat een commissievergadering in de gemeentepolitiek ook meer zo zou kunnen functioneren – al is dat niet altijd mogelijk. Dat vergt in de eerste plaats een open houding van de bevoegde schepen, maar ook van de betrokken ambtenaren. Daarvoor blijkt vaak enige angst, soms zelfs nog sterker bij de administratie dan bij het college. Terwijl uiteindelijk iedereen belang heeft bij betere beslissingen, en zéker degenen die ze moeten uitvoeren. Een commissie die enkel de voorgekauwde beslissing positief mag adviseren, en dan nog louter in functie van wat de strikt voorbehouden bevoegdheden van het college zijn, is een weinig efficiënte manier om de kennis en de inzichten van de raadsleden (en daarmee ook van hun achterban en dus de bevolking) te gebruiken. Dan volstaat één technische informatiesessie voor elke gemeenteraad, zoals het in sommige gemeenten ook gebeurt. En aan een “beter bestuur” zal dat nauwelijks een bijdrage leveren, alleen aan een kortere vergadering van de gemeenteraad. Maar dat kan geen doel op zich zijn.

Overigens hield KSJ Essen vorige week haar tweejaarlijkse ouderavond (groepsfeest met korte toneeltjes). Die was erg leuk – er zit komisch talent in de huidige leidingsploeg (en ook in de Sjowers, dus de toekomst ziet er niet slecht uit…). Al ben ik niet zeker dat mijn korte optreden als onverstaanbare buitenlander én een passage in de rol van Piet Huysentruyt (voor alle duidelijkheid : twee verschillende rollen, hoewel aan deze kant van “het water” kok Piet ook een soort onverstaanbare buitenlander is) veel aan de kwaliteit heeft bijgedragen. Maar een bezoekje aan het Gildenhuis doet je de relevantie van de toch wat abstracte nationale structuurdiscussie natuurlijk inzien én tegelijk relativeren.