’t Is rustig in de Essense politiek. De gemeenteraad van februati is niet doorgegaan en de enige commissievergadering die dit jaar al werd georganiseerd kwam er op vraag van de oppositie. Die rust kwam twee dingen betekenen : ofwel gebeurt er inderdaad niets, ofwel wordt er in de achterkamers van het gemeentehuis wel hard gewerkt. In twee gevallen wekt dat bij mij natuurlijk enige oppositie-achterdocht op.

Dat er niets zou gebeuren, is onverantwoord. Wie de beleidsplannen van de meerderheid af en toe doorbladert, ziet dat er nog meer dan genoeg brood op de plank ligt. Nu stilvallen betekent dat onvermijdelijk heel wat voorgenomen beleid deze legislatuur (weer) niet zal kunnen worden gerealiseerd.

Maar ook het achterkameralternatief wantrouw ik, uiteraard. In de eerste plaats uit gezonde nieuwsgierigheid. Gezond, want “kennis is macht” en je moet weten wat er gebeurt om nog maar te kunnen proberen eventueel bij te sturen, als dat belangrijk zou zijn. En ook uit bekommernis voor het democratische debat : alleen als in alle openheid over beleidskeuzes kan worden gediscussieerd, alleen als die keuzes vanuit verschillende invalshoeken worden bekeken, alleen als de inzichten van iedereen worden samengebracht, kan een gedegen en gedragen beleid tot stand komen.

Minder vergaderingen betekent af en toe een extra avondje knus thuis, wat ik zeker in de wintermaanden wel kan waarderen. Maar eigenlijk is het geen goede zaak. Ik hoop dat het interludium zo stilaan voorbij is.