Mia De Vits is nu toch kandidaat voor een zitje in het Vlaams Parlement. Dat is haar volste recht, en de kiezer moet maar oordelen of ze een mandaat krijgt. Het is wel wat vreemd na haar uitspraken over de minderwaardigheid van dat Parlement. Maar die waren wellicht toch vooral terug te brengen tot haar ontevredenheid omdat ze geen plaats kreeg op de Europese lijst. Ik heb bij de vorige Europese verkiezingen het bolletje voor haar naam niet gekleurd, ook al stond ze op de lijst van een kartel waar ook mijn partij toe behoorde. Ze staat mij veel te veel voor een vorm van vakbondssocialisme waar ik maar heel weinig toekomstperspectief in zie. Maar De Vits is natuurlijk wel een bekwame dame, en zoals ze zelf terecht aanhaalt is het nu eenmaal zo dat een Europees parlementslid in een tweede termijn veel meer mogelijkheden krijgt dan een nieuweling in dat immense multinationale gezelschap.

Ik begrijp dus (eens te meer) het personeelsbeleid van de sp.a niet goed – zoals ik ook al vragen heb gesteld bij dat van Open Vld en CD&V, die beide volgens mij al te vlug bekwame en hard werkende parlementsleden opofferen op het altaar van de politieke berekening. Maar ik vind dit vooral het zoveelste signaal dat de sp.a zich niet engageert voor Europa. En dat is niet alleen erg voor die partij, maar voor iedereen die vanuit Vlaanderen op een positieve manier aan het EU-project wil werken.