De vrienden van Groen! reikten vandaag al voor de zevende keer hun “Keesje Mohammed” uit. Die uitreiking is (met stip) het gezelligste evenement op de Essense politieke kalender, en de goede samenwerking in de oppositie was ook een “officiële” reden om er naartoe te gaan. Als enige niet-Groen!e, trouwens. Een beetje jammer.

Keesje ging dit jaar naar “Gezin op de vlucht”, een groep vrijwilligers die zich sinds verschillende jaren inzet voor enkele ingeburgerde Essenaren, die hier niet legaal verblijven. Eerlijk gezegd, toen ze eraan begonnen heb ik ernstig aan de zin van hun inzet getwijfeld (niet aan hun goede bedoelingen, overigens). Ze leken zich te storten in een verhaal zonder perspectief. Als OCMW-raad konden we hen dan ook niet veel bieden (altijd een moeilijk dilemma, maar dat is nu eenmaal de essentie van het OCMW-werk). Maar uiteindelijk bleek hun doorzettingsvermogen sterk genoeg om uiteindelijk toch de oplossing dichterbij te brengen en alvast voor één gezin een definitieve thuis in Essen mogelijk te maken. Een verdiende prijs, dus.

Groen!-volksvertegenwoordiger Meryem Almaci sprak over het asielbeleid, en legde er terecht heel wat zwakke punten van bloot. We denken het ons als samenleving blijkbaar te kunnen permitteren om een pak heel dynamische mensen (dat hebben ze vaak al bewezen) vooral niet aan het werk te willen zetten. Dat is onverstandig, en daarover ben ik het helemaal met haar eens. Maar uiteindelijk, te langen leste, kan een asielbeleid niet zonder één of andere vorm van uitzettingsbeleid (graag zo humaan mogelijk, en uiteraard niet na een jaren aanslepende procedure). Soms denk ik dat de voorstanders van een ander asielbeleid (waar ik bijhoor) dat een beetje over het hoofd zien. Maar -om even kort door de bocht te gaan- de keuze is uiteindelijk tussen een erg open grens en géén sociale zekerheid voor nieuwkomers, of een selectief toelatingsbeleid en een toegankelijke sociale zekerheid. Ik verkies het laatste. Opdat Vlaanderen ook in de toekomst een volwaardige plaats zou kunnen bieden aan Koerden en Rwandezen die hun land ontvluchten : dat zou ik in hun geval ook doen.