Eén boek van hem heb ik gelezen, al is dat dan wel “Het Verdriet”. Zijn gedichten vond ik wat te hermetisch, zijn manier van doen wat te gespeeld en theatraal. Maar dat Hugo Claus bij de allergrootste Nederlandse schrijvers hoort, staat buiten kijf. Daar is geen Nobelprijs voor nodig.

Ik vond dit gedicht van hem, geschreven ten tijde van wat we de Eerste Golfoorlog zijn gaan noemen. Exact vijf jaar (!) na de tweede invasie van Irak lijkt het me wel gepast…

Januari 1991

In de woestijn dalen
de bittere wolken sneller dan de zon
over de vermaledijden.

Het tere groen wordt nog bleker
door het verschroeiend gas.

Walgelijke grenzen, gelovig kwaad,
vervloekte vlaggen.

Het zand gloeit van schuld.
De olieprijs gebiedt
de walm van de zwarte tulp
(de helikopter met de zinken kisten).