Hoekig
De wijk Hoek is één van de mooiste plekjes in onze gemeente. Het is de plek waar Essen nog het meest platteland is, waar De Stille Kempen méér zijn dan een antiek lied en waar bovendien het sociale weefsel erg hecht is. Waarmee ik geen karikatuur wil maken : het Hoek van vandaag is een typisch Vlaams 21e eeuws dorp.
Hoek krijgt sinds ongeveer een jaar veel politieke aandacht. Dat komt door de nadruk waarmee de nieuwe meerderheid -en in de eerste plaats de burgemeester- “Hoekomst” op de agenda heeft gezet, en door de inzet van CD&V-gemeenteraadslid Luc Van Wezel. Hier moet ik natuurlijk een hele lijst “maar”s neerschrijven over Van Wezel, maar laat ik die voor een andere keer houden, me verheugen over de inzet voor zijn mandaat die binnen zijn fractie opvalt, en me ertoe beperken de hoop uit te drukken dat hij binnen de meerderheid hard op tafel zal kloppen als het erop aankomt werkelijk zaken te realiseren voor Hoek – de eerste aanwijzingen suggereren dat hij dat immers niet echt aandurft.
Dat is nochtans wel de kern van de zaak : waar Hoek echt op zit te wachten zijn een aantal nieuwe woningen en enkele grote infrastructuurwerken aan wegen als de Huybergsebaan en de Moerkantsebaan. Waarbij het overigens zondermeer van politiek onfatsoen getuigt dat CD&V vóór de verkiezingen deed alsof het nieuwe fietspad langs de Moerkantsebaan er al bijna lag, goed wetende dat het nog jaren zou duren. Zo werd het vel van de beer verkocht voor het beest nog maar in het vizier was, en de koper/kiezer kan zijn geld/stem niet eens terugvragen.
Vandaar dat ik ook een beetje sceptisch ben over het project DorpInZicht dat gisteren van start ging, onder impuls van Van Wezel. Dat moet een project “van onderuit” zijn, dat leidt tot concrete acties die de mensen van Hoek zelf (met enige medewerking van het gemeentebestuur) kunnen realiseren. Alleen kan dat geen antwoord zijn op de belangrijkste vragen die in de wijk leven : daar kan de bewoner weinig aan doen, het gemeentebestuur (op een aantal vlakken samen met de provincie en de Vlaamse overheid) moet ervoor zorgen.
Tenslotte is dé uitdaging om doorheen alle Hoekomstplannen vooral het eigen karakter van Hoek als stille, landelijke, gezellige en kleinschalige kern te vrijwaren. Want een toekomst waarin Hoek niet langer Hoek is, is geen Hoekomst.
Ik ben een fan van The Simpsons, al zijn er grenzen : de familienaam van Apu van de Kwik-E-Mart kan ik niet onthouden (Nahasapeemapetilon, voor wie het zelf wil proberen). Een bezoekje aan 
Mijn “analyse” van de regeringsformatie van gisteren bevatte het zinnetje Leterme zal de komende dagen alvast een “Vinokourov” moeten doen : vanuit een onverwacht slechte positie terug de leiding nemen. 
“Le jour de gloire” van Yves Leterme is nog lang niet “arrivé”. Zijn verwarring tussen de Brabançonne en de Marseillaise kan dan door Vlaams(gezind)e ogen nog sympathiek lijken, tactisch is het een grote blunder. Als je symbolen niet belangrijk vindt, is het des te essentiëler om met die van een ander voorzichtig te zijn. 
Als het buiten 38° in de schaduw is, is een hotelkamer met airconditioning al bij al een stuk aantrekkelijker dan de straten van de Hongaarse hoofdstad. Bovendien heb ik gisteren al de lokale cinemazaal bezocht, maar de meeste films worden hier in het Hongaars gedubd, wat ik niet meteen uitnodigend vind. Ik heb dan voor 
Omdat een Hongaarse conferentie meer informatie wil over de dienstencheques, ben ik sinds enkele dagen in Boedapest beland. Een heel mooie stad, zeer Midden-Europees met hints naar de Balkan, maar de hittegolf alhier maakt ze nu niet echt geschikt om uitgebreid te verkennen. Gelukkig heb ik een aantal jaren geleden al eens de kans gekregen om de stad te bekijken, zodat ik me nu kan concentreren op enkele zaken die ik echt nog wilde zien. Zo weet ik nu dat het 
11 juli. Vlaanderen feest, en zoals gebruikelijk bezorgde N-VA/PLE een bloemetje aan wie de vlag uithing. 
De Tour 2007 is begonnen. Ik ga proberen er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden, want ik vind het wielrennen dat op dit ogenblik niet waard. Zolang er meer wordt gesproken over wie wat heeft genomen dan over wie waar heeft gewonnen, lijkt het mij beter het hele gebeuren maar te laten voor wat het is. Zolang de winnaar van de Tour 2006 niet gekend is, lijkt die van 2007 me niet zo belangrijk. Wie als snelste in Parijs aankomt, is bovendien ook dit jaar volgens mij zeker niet zeker om uiteindelijk ook op de erelijst terecht te komen, ondanks het “charter” dat ze allemaal hebben ondertekend.
Op elk niveau in de politiek krijg je te maken met “lobbygroepen” : goed gestructureerde verenigingen of losse verbanden van enkele mensen die voor één of enkele politieke doelstellingen opkomen. Als bestaansreden voor hun organisatie, of omdat de omstandigheden hen ertoe bewegen, zoals een jeugdbeweging plots ook lobbygroep voor nieuwe lokalen kan worden of enkele buurtbewoners een actiecomité voor (of tegen) een verkeersdrempel kunnen worden. 
Na de informatieronde van Didier Reynders, noodzakelijk maar veel te lang, is het nu de beurt aan Jean-Luc Dehaene om als “onderhandelaar” het pad te bereiden voor een nieuwe regering. Dehaene is de op één na beste eerste minister van de voorbije 20 jaar en dus daardoor alleen al een goede keuze voor de taak. Hij heeft twee grote opdrachten : de weg naar een staatshervoming uittekenen en Joëlle Milquet zover krijgen dat ze die weg ook mee inslaat. Al kan ik me uiteindelijk niet voorstellen dat de voorzitster van een partij met tien kamerzetels uiteindelijk niet zou bezwijken voor het vice-premierschap en de historische kans om haar cdH terug als beleidspartij op de kaart te zetten. Maar de prijs daarvoor wordt een staatshervorming die nét voldoende is om door CD&V/N-VA te worden geslikt. Dehaene zal daartoe wellicht veel ingrediënten moeten samenbrengen, in wat een smakelijke hutsepot of een vieze brij kan worden. Of -waarschijnlijker- iets dat het midden houdt daartoe. Met “Brussel-Halle-Vilvoorde” wellicht als een soort voorgerecht.