Een paar maanden lang hebben ze het volgehouden, de meerderheidspartijen. Op enkele gemeenteraden hebben ze de voorstellen van de oppositie op hun waarde bekeken en er een aantal goedgekeurd. Maar blijkbaar begint het hen al tegen te steken. Als je voorstellen goedkeurt, moet je ze ook uitvoeren, en dat is niet zo gemakkelijk voor dit college dat niet uit noodzaak maar uit principe ervoor kiest om zich zoveel mogelijk tot “lopende zaken” te beperken. Als je beslist dat de gloeilampen door spaarlampen moeten worden vervangen, dan moet je tegen de administratie zeggen dat er voortaan spaarlampen moeten worden aangekocht. Zoiets vraagt om een inspanning, natuurlijk.
Dus kozen ze eergisteren opnieuw voor de gemakkelijkste oplossing. In plaats van even te zoeken naar een manier om onze voorstellen voor hen aanvaardbaar te maken, stemden ze die gewoon weg. Met een grote democratische legitimiteit : CD&V en sp.a die samen minder dan de helft van de kiezers vertegenwoordigden brachten 12 stemmen in, de andere partijen (samen ook niet goed voor de helft van de kiezers, maar wel voor méér dan de meerderheidspartijen)hadden eveneens 12 stemmen. Zodat de voorstellen bij staking van stemmen werden verworpen.
Stel even dat die andere partijen net zo onverantwoordelijk zouden zijn en alvast van het principe zouden uitgaan dat de voorstellen van het schepencollege best worden weggestemd. Dan zou in deze raad geen enkel voorstel van dat college zijn goedgekeurd. Nu werden ze allemaal aanvaard, waarvan slechts twee na een stemming (en één daarvan ging dan nog over een kerkfabriek, waar enkele partijen zich ritueel onthouden). Essen is bestuurbaar dankzij de redelijkheid van de oppositie. Dat is geen verdienste natuurlijk, dat wij redelijk zijn. Maar mogen we dan ook van de meerderheid een redelijke houding verwachten ? Of moeten we de volgende keer dat de stemverdeling 12/12 is toch eens enkele punten wegstemmen ? Op redelijke gronden natuurlijk : omdat het dossier manifest onvolledig is, of zo.