De Essense brandweer vierde gisteren de tiende verjaardag van bosbrandweerwagen “Koen” en de levering van een nieuwe interventiewagen. Toen ik de uitnodiging kreeg, nam ik me voor om daar naartoe te gaan. Maar het raakte uit mijn intern geheugen gewist; gelukkig was er Kevin om mij terug op het juiste spoort te zetten. Zo mocht ik dus mee het glas heffen op twee brandweerwagens. Die hebben iets van stoomtreinen of straaljagers : hoe dikwijls je ze ook ziet en hoe weinig je er ook van kent, ze blijven altijd een beetje fascineren.

Die brandweer is overigens nauwelijks of nooit inzet van een politieke discussie in onze gemeente. Dat is geen kwestie van desinteresse, maar vooral van een groot en breed gedragen vertrouwen in het korps. Dat staat erop van met degelijk materiaal te kunnen werken, en presenteert daarvoor uiteraard de factuur. Maar ik, en dat geldt blijkbaar niet alleen voor mij, heb nog nooit de indruk gehad dat ze iets vroegen dat niet nodig was. En de zelf gebouwde “Koen” is het beste bewijs dat ze ook niet aarzelen om de handen uit de mouwen te steken.

Ik heb ook bewondering voor het vrijwillige engagement van de brandweermannen. Dat is gemakkelijk gezegd en zal wel goedkoop klinken uit een politieke mond. Dat besef ik ook wel, maar toch meen ik het. Op elk moment van de dag en de nacht klaarstaan om waar nodig te hulp te snellen, vaak in moeilijke en erg emotionele situaties de enige hoop zijn,… Ik denk dat ik het gewoon niet zou aankunnen en ben blij dat het voor anderen wel een belangrijk deel van hun leven is. Het verbaast me overigens niet dat er heel wat oud-KSJ’ers de weg gevonden hebben naar de brandweer. Ik herken er het engagement en de groepssfeer van KSJ, en ook wel de no-nonsense mentaliteit.

Bovendien is de Essense brandweer méér dan je zou denken. Het is een belangrijk deel van het sociale weefsel van onze gemeente, en één van onze ambassadeurs in binnen- en buitenland. De brandweer is een belangrijke schakel tussen het gemeentebestuur een het “middenveld” van het verenigingsleven, meer dan men er zelf beseft. Zelfs als morgen de vlammen definitief doven, de autowegen ongevalvrij worden, alle kelders waterdicht blijven en de laatste wesp het licht uit doet, dan nog kan Essen het brandweerkorps goed gebruiken.

Politiek kan ik er uiteindelijk niet zoveel mee, met die brandweer. Er is meestal geen debat over, omdat er geen inzet is voor een debat. Dus is de kans dat ik er tussenkomsten, artikels of schrijfsels hier aan besteed niet zo groot (als het nodig zou zijn, ga ik dat nochtans ook niet laten). Maar dat betekent dus niet dat ik ons brandweerkorps niet belangrijk zou vinden. Integendeel.