Als ik niet luister
11.11.11. Je kan geven aan die actie, of je kan dat niet doen. Je kan voor beide goede redenen bedenken. Je kan je er voor inzetten of niet, ook alweer met goede redenen. Ik heb gisteren in een aantal straten de enveloppes opgehaald, en het verbaast me niet dat een aantal mensen welbewust niets geven. Zoals het me uiteraard ook niet verbaast dat heel wat mensen een kleine tot grote bijdrage doen, gelukkig maar. Gisteren heb ik in een aantal Heikantse straten die bijdrages naar jaarlijkse gewoonte opgehaald. Het blijft me daarentegen wél zeer sterk verwonderen dat veel Essenaren, ook al wonen ze hier al een hele tijd, gewoon niet weten waar je het over hebt als je de woorden “11.11.11” uitspreekt. Zowat altijd spreken ze hun verbazing uit met een accent dat hun Nederlandse herkomst verraadt.
Nu is al wie hier woont wat mij betreft van harte welkom (dat is niet hetzelfde als zeggen dat we onbeperkt nieuwe inwoners moeten aantrekken, al was het maar omwille van de vastgoedprijzen). Maar wie een minimale belangstelling voor het leven in Vlaanderen aan de dag legt, moet na een tijdje toch wéten wat 11.11.11 is. Desnoods om er radicaal tegen te zijn.
11.11.11 steunt structurele projecten in de Derde Wereld, en dat is een verstandige keuze. Essen koos zo dit jaar voor een project in Togo. Daarnaast is er, ondanks alles, vaak nog noodhulp nodig, zeker in Afrika. Met name in Darfoer. Daarnaar gaat de opbrengst van dit nummer van Mattafix. Eerder nooit van gehoord, maar de song viel me meteen op toen ik hem hoorde, zelfs voor ik de Darfoer-connectie kende. De optimistische boodschap en de vormgeving daarvan spreekt me in elk geval enorm aan.