“Sire, geef me 100 dagen” klonk het in 1991. We zijn nu 99 dagen na de verkiezingen, hebben een informateur, een bemiddelaar en een formateur gehad en nu een verkenner, maar Albert II hoeft nog geen nieuw kostuum voor de eedaflegging te kopen.

Ik heb hier enkele keren eerder over de regeringsvorming geschreven. Nu is het een maand geleden, en dat ritme ga ik proberen vol te houden tot Nieuwjaar. Daarna schrijf ik er nog één keer per drie maanden over…

Zo trok ik een parallel tussen Leterme en Vinokourov, kort voor die laatste op doping zou worden betrapt. Ik moest er vandaag aan terugdenken toen ik de commentaar van Het Laatste Nieuws las, waarin CD&V “beschuldigd” wordt van het nemen van… doping (in de vorm van de N-VA).

De analyse van De Morgen van zaterdag vind ik nog herkenbaarder. Ik heb hier ooit mijn virtuele geld ingezet op Verhofstadt III. Yves Desmet lijkt dat ook te overwegen nu…

Dat zijn natuurlijk “paarse” kranten, wat dat ook nog moge betekenen in deze tijd. Maar ook De Standaard titelt “Tijd keert zich tegen winnaars”. Het is tijd voor Leterme, of Van Rompuy, om een regering te vormen.

Ik had deze morgen voor mijn werk een vergadering in de Wetstraat 16. Noodgedwongen wordt daar stilaan terug naar een “normaal” ritme overgeschakeld en worden er zaken op de agenda van de ministerraad ingeschreven. Het begrip “lopende zaken” zal stilaan opgerekt worden. Zoals Desmet terecht opmerkt : wie de verfoeide Verhofstadt wegwil, moet een andere regering in de plaats vormen. Anders mag hij met recht en reden blijven zitten. Tot in 2011 desnoods. Waarna hij met algemene stemmen zal worden herkozen…

Als burger zou ik ondertussen overigens wel willen weten wat Van Rompuy bekokstoofd. Een beetje discretie is goed, maar stilaan wordt de regeringsvorming een ondoorzichtige dikke mist. Dehaene zei in zijn tijd tenminste nog íets, al was het dan “zonder commentaar”.