“Le jour de gloire” van Yves Leterme is nog lang niet “arrivé”. Zijn verwarring tussen de Brabançonne en de Marseillaise kan dan door Vlaams(gezind)e ogen nog sympathiek lijken, tactisch is het een grote blunder. Als je symbolen niet belangrijk vindt, is het des te essentiëler om met die van een ander voorzichtig te zijn.

Het verbaasde mij overigens dat Jean-Luc Dehaene vorige week zo snel de fakkel doorgaf. Of eerder : dat hij de handdoek in de ring wierp, want ik zie vooralsnog onvoldoende basis om een regering te vormen. Leterme heeft een groot risico genomen door nu al formateur te worden. Daarvoor zijn twee mogelijke verklaringen : ofwel ziet hij meer dan de anderen en weet hij dat hij het zal halen. Ofwel heeft hij aan zijn 800.000 stemmen een wat zegedronken troebele blik overgehouden.

De reacties van de andere partijen op zijn formateursnota liegen er ondertussen niet om : “L’étendard sanglant est levé” bij zijn toekomstige coalitiepartners. Welke prijs wil Leterme betalen voor de Wetstraat 16 ? En welke voor de staatshervorming die aan de intrede aldaar onvermijdelijk voorafgaat ? Hij gaat veel meer sociaal-economisch terrein dan hem lief is moeten overlaten aan Open Vld en MR die op dat vlak in een zetel zitten en veel minder last hebben van het “enerzijds/anderzijds”-syndroom dat CD&V nog steeds teistert, maar die wel de enige mogelijkheid is om alle stukken van de “zuil” tevreden te houden, die staat te popelen om terug aan de macht te komen. Om maar één probleem te noemen. Leterme zal de komende dagen alvast een “Vinokourov” moeten doen : vanuit een onverwacht slechte positie terug de leiding nemen. En Dehaene heeft hem volgens mij te vroeg afgezet aan de voet van de berg…

Tenslotte is de Marseillaise één van de indrukwekkendste nationale hymnes in deze wereld en zing ik hem bij gelegenheid graag mee. Mijn kennis van de Brabançonne -niet echt gemaakt om in het Nederlands te worden gezongen- beperkt zich tot wat flarden, ook al omdat ik nog nooit de behoefte heb gevoeld deze ook ten berde te brengen. Maar ik kan ze vooralsnog wel uit elkaar houden !