Na de informatieronde van Didier Reynders, noodzakelijk maar veel te lang, is het nu de beurt aan Jean-Luc Dehaene om als “onderhandelaar” het pad te bereiden voor een nieuwe regering. Dehaene is de op één na beste eerste minister van de voorbije 20 jaar en dus daardoor alleen al een goede keuze voor de taak. Hij heeft twee grote opdrachten : de weg naar een staatshervoming uittekenen en Joëlle Milquet zover krijgen dat ze die weg ook mee inslaat. Al kan ik me uiteindelijk niet voorstellen dat de voorzitster van een partij met tien kamerzetels uiteindelijk niet zou bezwijken voor het vice-premierschap en de historische kans om haar cdH terug als beleidspartij op de kaart te zetten. Maar de prijs daarvoor wordt een staatshervorming die nét voldoende is om door CD&V/N-VA te worden geslikt. Dehaene zal daartoe wellicht veel ingrediënten moeten samenbrengen, in wat een smakelijke hutsepot of een vieze brij kan worden. Of -waarschijnlijker- iets dat het midden houdt daartoe. Met “Brussel-Halle-Vilvoorde” wellicht als een soort voorgerecht.

De proefballonnetjes langs Franstalige kant om de groene partijen mee aan boord te brengen lijken me vooral een tacktisch spelletje : van de MR die in 2009 graag uitzicht zou hebben op een meerderheid in het Waals Parlement zonder de PS, desnoods met alle anderen. En van cdH dat de eigen linkse flank wil afdekken en ook al heeft uitgerekend dat de N-VA veel minder zwaar zou wegen in een coalitie waarin ook Groen! en Ecolo zitten. Het is alleen voor tijdelijk gebruik bestemd.

Ik hoop ondertussen dat Dehaene de handen vol zal hebben aan het communautaire luik en zich niet al te veel op het sociaal-economische domein stort. Daar heeft de loodgieter volgens mij al te vaak buizen gelast die al snel gingen lekken en die nu nog maken dat we met chronische wateroverlast in de nationale kelder kampen. Dat hij tegen 21 juli klaar wil zijn, is op dat vlak misschien een geruststelling. Bovendien : hoe langer het duurt, hoe groter de kans dat de PS terug in beeld zal komen. Waarmee Vlaanderen een historische vergissing zou maken.