Hoewel ik van geen van beide lid ben, heb ik deze week twee gemeenteraadscommissies bijgewoond. De domeinen “onderwijs” en “woonbeleid” hebben niet zo veel gemeen natuurlijk, maar ze vallen wel beide onder de bevoegdheid van eerste schepen Gino Veraart (sp.a). Die kwam goed voorbereid maar met een open geest naar beide commissies : de besluiten stonden niet op voorhand vast en er bleek ruimte voor dialoog. Zo hoort het natuurlijk, maar vanzelfsprekend is het zeker niet altijd. Al moeten we nog even afwachten of de voorstellen uit de commissie uiteindelijk niet allemaal door het schepencollege naar af worden gestuurd, Gino verdient wat mij betreft een uitdrukkelijk “doe zo verder”-compliment.

Vooral het domein woonbeleid blijft natuurlijk een gigantische uitdaging. Terecht worden door dit college de bouwpromotoren uitgenodigd om hun verantwoordelijkheid te nemen, in ruil voor het woonvoorranglabel. Maar de sociale bouwmaatschappijen schieten tekort – van mij zou het gemeentebestuur daar een stuk assertiever tegenover mogen staan. Het verbaasde me vooral dat het nu de bedoeling blijkt om het overblijvende stuk van “Statievelden”, de reuzenverkaveling aan de Grensstraat, vol te bouwen met appartementen (al is er van enige timing nog lang geen sprake). Zoals Philip Peeters (Groen!) en Willy Heymans (Open Vld) terecht opmerkten is het niet zo duidelijk of de massale appartementenbouw uiteindelijk een goede zaak is voor Essen : we zijn een landelijke gemeente, en bovendien is niet alleen de hoeveelheid woningen maar ook de kwaliteit van de woning belangrijk. Om het cru te stellen : wie in een stad wil wonen, kan uiteindelijk veel beter in de stad gaan wonen.