Vanmorgen is de vermoorde Annick Van Uytsel begraven. Zij was leidster van KSJ Diest en werd begraven met een rood sjaaltje op haar kist. Al dragen ze het daar boven een donkerblauw hemd, het is wel hetzelfde sjaaltje dat ik jaren lang heb gedragen en dat voor mij hét symbool van “KSJ-leider zijn” was. Hoe een onwezenlijke ver-van-je-bed gebeurtenis toch wel heel dichtbij kan komen.

Ik wens KSJ Diest heel veel moed, sterkte en vooral vriendschap voor elkaar toe. Dat elk spel, elke tocht, elke geknutselde kleifiguur of gezongen lied het bewijs mogen zijn dat waar Annick voor stond het leven is, en niet de dood.

—-

Vanmorgen trouwde één van de KSJ-leden die ik het meest als “mijn leden” beschouw met haar vriend waarmee ik nog samen in de Deugnietenleiding heb gestaan. Daarmee een klein beetje aantonend dat elk spel, elke tocht, elke geknutselde kleifiguur of gezongen lied uiteindelijk een betekenis vindt. Ester en David, het ga jullie goed.