De scouts bestaan 100 jaar, en vieren dat met een stevig feest in Brussel. Daarbij past natuurlijk een welgemeende “gelukkige verjaardag”. Omdat ik jeugdbewegingen heel belangrijk en waardevol vind. Omdat ik wel bewondering heb voor het grensoverschrijdende groepsgevoel van scouting, en voor hun tradities. Omdat ik ook wel een beetje jaloers ben op een beweging die (twee keer) het Koning Boudewijnstadion kan vullen.

Toch houd ik, zoals het hoort, uiteindelijk natuurlijk veel meer van de traditie waaruit ik zelf kom. Ik zou dat rationeel kunnen argumenteren, maar besef dat het uiteindelijk vooral een emotie is. Eens KSJ’er, altijd KSJ(-KSA-VKSJ)’er. Als ik de scouts vandaag één ding kan toewensen, is het ook dat : dat ze vooral zichzelf blijven. En zichzelf voortdurend heruitvinden in een veranderend Vlaanderen en een veranderende wereld.