Gisterenavond vergaderde de gemeenteraadscommissie “bestuurzaken en informatie”. De eerste deze legislatuur onder voorzitterschap van een oppositielid, een eer (?) die mij te beurt viel. Voor iemand me ervan verdenkt : ik heb al vanalles voorgezeten, en een “kik” krijg je daar niet van.

Wat niet wegneemt dat ik wel tevreden ben. Het onderdeel “bestuurszaken” gaat erg sterk over de interne keuken van de gemeente(raad) en is dus politiek wellicht niet erg sexy. Maar zoals overal is wat achter de schermen gebeurt belangrijk voor wat wel zichtbaar is. Op dat punt vind ik het positief dat we deze legislatuur zijn kunnen starten met een wat steviger ondersteuning voor de verschillende gemeenteraadsfracties : vergadermogelijkheden waren er al, en daar komt nu de terugbetaling van vorming en documentatie en een verzameling van de relevante bestuursdocumenten bij.

De commissie was ook een goed forum om het besef te laten doordringen dat de afspraken tussen gemeentebestuur en autonoom gemeentebedrijf lang niet helder genoeg zijn om ze als basis te gebruiken om een nieuwe sporthal te bouwen. De burgemeester had het terecht over “juridisch drijfzand”. Ik verkies duidelijke, geargumenteerde beslissingen boven onduidelijke, wankele en slecht onderbouwde. Ook al ben ik het er in beide gevallen misschien mee oneens, een slecht besluit binnen een “goed bestuur” biedt altijd meer perspectieven om bij te sturen en bij te leren dan een slecht besluit dat ook nog eens van onbehoorlijk bestuur getuigt. Een degelijke besluitvorming vermijdt ook dat het debat over procedures e.d. gaat in plaats van over de grond van de zaak, of dat de twee vermengd raken. Soms leuk voor de oppositie, altijd slecht voor de gemeente(politiek) als geheel.

Op het vlak van informatie zijn de resultaten van het commissiewerk wellicht op termijn wel zichtbaarder voor de Essenaar. Als we op dat punt een begin gemaakt hebben met de idee dat hoorzittingen vooral efficiënt zijn -en de burger minder gefrustreerd achterlaten- als er geen uitgetekende plannen op tafel liggen (en daarom beter in twee fasen worden georganiseerd), dan zijn de drie vergaderuren niet verspeeld geweest. Qui vivra, verra.