Mijn broer is behoorlijk succesvol een Essense rugbyploeg uit de grond aan het stampen. Toen hij het inzamelen van spelers startte op een bierkaartje in de nieuwsjaarsnacht leek het me niet erg realistisch, ondertussen wordt het allemaal erg concreet. Als ik er mijn steentje (verder) aan kan bijdragen, zal ik het zeker niet nalaten.

Maar dit weekend stond op rugbygebied voor mij toch vooral opnieuw in het teken van het Six Nations-toernooi. Dat er “geen kleine ploegen” meer zijn horen we af en toe in het voetbal, nu houden ze er ook bij het spel met de ovalen bal beter rekening mee. Italië boekte de eerste uitoverwinning in het toernooi ooit, en wat voor één : na zes minuten keken de Schotten op het eigen Murrayfield tegen een 21-0 achterstand aan. Dat bleek niet meer goed te maken. Jammer voor Schotland, mooi voor de Azzurri en voor het rugby in het algemeen. Ierland klopte ook zeer overtuigend de Engelse ploeg, waar Wilkinson deze keer het verschil niet kon maken. Frankrijk versloeg Wales en dankzij de gevleide overwinning van de Bleus tegen de Ieren twee weken geleden staan onze zuiderburen er nu het beste voor. Maar Engeland-Frankrijk blijft wellicht de sleutelwedstrijd.

Ondertussen werd hier en daar geopperd dat de Argentijnen, als zij van de Six Nations een Seven Nations zouden mogen maken, wel eens voor Brussel als thuishaven zouden kunnen kiezen. Het lijkt me nogal onwaarschijnlijk, maar dat leek een Essense rugbyploeg tot voor kort ook…