De muziekacademie van Essen en Kalmthout hield gisteren een nieuwjaarsreceptie waarmee meteen ook de nieuwe naam “Muzarto” werd gelanceerd. De (geslaagde) naam werd gekozen na een wedstrijd, de winnende inzending kwam van cultuurraadsvoorzitter Steven De Laet en zijn echtgenote.

De academie belandde de voorbije jaren in woelige wateren, maar met de nieuwe directie zit ze weer helemaal op het goede spoor. Gelukkig maar, want onderwijs aanbieden of ondersteunen is misschien wel de de belangrijkste taak van een overheid in de 21e eeuw. In een mooi toespraakje wees kersvers onderwijsschepen Gino Veraart (sp.a) terecht op dit grote belang. Die bevoegdheid zit hem alvast als gegoten. Al kreeg zijn voorgangster Imelda Schrauwen (CD&V) een terecht bloemetje. Perfect zal ze het lang niet altijd gedaan hebben, maar ze heeft zowel WIGO als Muzarto in een moeilijke periode mee op koers gehouden.

Het kunstonderwijs neemt een speciale plaats in het onderwijslandschap. Het gaat over vrije tijd, maar toch binnen een vrij klassieke schoolstructuur. Het richt zich heel duidelijk vooral op zelfontplooiing, niet meteen op “maatschappelijke productiviteit”. Ik heb nooit een noot muziek geleerd en vermoed niet dat ik dat ooit nog goed zal maken. Veel feeling heb ik er in elk geval ook niet voor. Maar ik vind het wel heel belangrijk dat er “muziekscholen” bestaan en met subsidies worden gefinancierd. Al is het altijd wat zoeken naar het financiële evenwicht tussen (bijvoorbeeld) het kunstonderwijs en andere mogelijkheden om zichzelf te uiten zoals de sport of het jeugdwerk – om er maar enkele te noemen. Of naar het evenwicht tussen bijdragen van de gebruikers en de overheidstussenkomst. En ook naar het evenwicht tussen Essen en Kalmhout. Burgemeester Jacobs (CD&V) van onze buurgemeente liet blijken dat hij een andere beheersstructuur met meer evenwicht tussen de twee gemeentebesturen wenselijk vindt. Wat mij betreft, heeft hij gelijk.