Het bestuursakkoord dat CD&V en sp.a afsloten is bekend. De officiële N-VA/PLE-reactie staat in ons persbericht, maar ik wil even stilstaan bij de gevoelens die het bij mij oproept – al klinken die uiteraard ook in onze perstekst door. Teleurstelling, in de eerste plaats. Ik dacht dat de sp.a zijn tanden ging laten zien. Dat leek ook het geval te worden, in de eerste dagen na de verkiezingen van 8 oktober. Maar inhoudelijk zijn ze er duidelijk niet in geslaagd een stevige stempel te drukken. Veel netelige kwesties worden in het akkoord gewoon uit de weg gegaan. Eigenlijk zit er heel weinig pit in de tekst, hij smaakt nergens naar. Met oprechte pijn in het hart stel ik vast dat het akkoord dat CD&V en VLD zes jaar geleden sloten concreter was en van meer visie getuigde. Ook al ging het vervolgens grotendeels in de schuif.

Ik hoop dat de vrienden bij de sp.a beseffen dat in kwesties die niet in het bestuursakkoord geregeld worden, de kleinste partner in zeer veel gevallen achteraf in het zand bijt. De enige manier om dat effect enigszins te verzachten is van bij het begin af en toe stevig dwarsliggen – tot en met de stemming in de gemeenteraad, als het moet. De sp.a riskeert anders 6 jaar lang Essen mee te mogen beheren, maar niet besturen. Voor zover dat laatste toch gebeurt, zal het dan vanuit de achterkamertjes van CD&V zijn.

Een ander gevoel dat dit akkoord opwekt is een vreemde mengeling van spijt en opluchting. Spijt, omdat ik er héél sterk van overtuigd ben dat we met N-VA/PLE veel sterker op onze strepen zouden hebben gestaan. Alleszins zouden we geen vaag en wazig akkoord hebben aanvaard. Liever een duidelijke keuze vóór iets, ook al is het niet voor onze mening, dan géén keuze. Spijt ook, omdat Essen beter verdient… Maar ook opluchting, omdat we natuurlijk nooit tot een akkoord zouden zijn gekomen als CD&V dit soort tekst in gedachten zou hebben gehad. Dan verspil ik liever geen tijd aan onderhandelingen.

Maar goed, een slechte start hoeft nog niet dramatisch te zijn, zeker in “duursporten” als de gemeentepolitiek. Al zal er wel zeer snel een tandje hoger geschakeld moeten worden. Daar willen we best bij helpen, door ideeën te leveren en lijnen mee uit te tekenen. Maar het schepencollege zal zichzelf natuurlijk ook moeten bewijzen.