Op één week van het begin van de nieuwe legislatuur weten we nog steeds niet welk beleid de meerderheidspartijen zijn overeengekomen – als ze al rond zijn. Ik heb het van bij het begin een vreemde aanpak gevonden : voor mij vertrekt een bestuursakkoord van het beleid, en wordt er daarna naar de geschikte mandatarissen gezocht om dat uit te voeren. Maar goed, CD&V en sp.a hebben nu eenmaal een andere keuze gemaakt. Desondanks wordt het stilaan tijd dat ze ermee voor de dag komen.

Dan kunnen we ook beoordelen of de sp.a er inderdaad in geslaagd is om een behoorlijke inbreng te hebben. En of er wel iets komt van de beloofde trendbreuk. De eerste signalen zijn alvast niet erg positief : het is blijkbaar nog steeds de bedoeling om uit allerlei bestuursorganen de oppositie buiten te houden – ik denk aan het overlegcomité gemeente-OCMW of aan het directiecomité van het Autonoom Gemeentebedrijf. Nochtans maakt dat voor het beleid op zich niet zoveel uit : de meerderheid blijft natuurlijk in de meerderheid. Maar de aanwezigheid van iemand van de oppositie maakt wel dat er zuiverder geargumenteerd moet worden waarom bepaalde keuzes gemaakt worden, en dat de besluitvorming veel doorzichtiger verloopt. Het gaat daarbij echt niet om de enkele “postjes”, wel om een keuze voor meer kwaliteit in het beslissingsproces. Het doet daarenboven ook recht aan de vaststelling dat (lang) niet elke Essenaar voor deze meerderheid koos, maar dat het normaal is om de hele gemeente vertegenwoordigd te zien in de beleidsorganen.

Ook de sp.a was de voorbije jaren een felle aanhanger van die opvatting, vaak zelfs sterker dan wij. Dat vooral zij nu het verwijt zullen moeten opvangen dat ze er in de meerderheid niets mee doen, lijkt me dan ook niet verwonderlijk. Zich verstoppen achter de brede rug van CD&V is daarbij misplaatst. In 1994-2000 realiseerde de VU in een meerderheid waarvoor we wiskundig niet eens nodig waren op dit vlak wél iets. De sp.a zit in een veel sterkere positie, en moet er dus veel méér kunnen uithalen. Hopelijk kloppen ze de komende dagen en weken wel nog eens hard op tafel. Bijvoorbeeld door te eisen dat de commissievoorzitterschappen evenredig tussen alle fracties zouden worden verdeeld.