Archief van
Maand: oktober 2006

Wie ben ik ?

Wie ben ik ?

Ik ben een kwisvraag geworden ! Voor een regelmatig kwisser toch wel grappig, eigenlijk. Gisteren deed ik met ons oud-leidingsploegje (WOLK) mee aan de kwis van de Parochiefeesten. Al de tweede week op rij dat ik mijn vaste ploegmaten van ESAK in de steek laat. Niet erg, ook zonder mij halen ze ereplaatsen. In de fotoronde doken ook de foto’s van enkele lokale verkiezinskandidaten op. En ik stond erbij. Ik moet wel bekennen dat ik enkele van de andere afgedrukte kandidaten niet eens herkende. Dat zou eigenlijk niet mogen : ik heb veel waardering (“respect”, als het woord niet zou zijn gekaapt) voor al wie op een lijst staat. Hou klein of groot ook, het is toch een engagement voor onze gemeente. Dus beloof ik dat ik de foto’s en de namen alsnog zal instuderen. Al was het maar om kwisredenen.

Ook de vraag naar het bouwjaar van het Jeugdheem dreigde me even in verlegenheid te brengen. Ik ben ontzettend slecht in het onthouden van cijfers en jaartallen, maar ik heb wel een brochure gemaakt over de geschiedenis van het Jeugdheem. Gelukkig bleek het jaartal met de ondersteuning van Wim die ook bij de Stichting 100 jaar Heidebloempje actief is toch terug te vinden. Mooiste vraag was die over Eddy Merckx, die nipt won van een Griek en zo wereldkampioen werd. Het gevraagde jaartal gingen we ergens in de jaren 1960-1970 zoeken, totdat bij het geven van de oplossingen bleek dat niet de wielrenner, maar de biljarter werd gevraagd. Het gezochte jaartal bleek gewoon 2006.

Eigenlijk zou het Essense gemeentebestuur een kwisbeker of zoiets moeten instellen (maar dan niet alleen voor degene die het meeste wint), want het kwiscircuit draagt zeker bij tot het gemeenschapsleven in onze gemeente. En het is bovendien erg “zuiloverschreidend” : ook de bibliotheek Erasmus doet bijvoorbeeld mee aan de Parochiekwis. Ik zal het de nieuwe schepen van cultuur (wie dat ook wordt) eens in het oor moeten fluisteren.

Werk aan de winkel

Werk aan de winkel

Het ACV hield vandaag een pamflettenactie in onze gemeente, om te protesteren tegen het personeelsbeleid. Het gaat hen met name om de zaak van de ontslagen poetsdames (waarbij ze hun pijlen terecht niet op het OCMW richten), maar de kritiek is ook breder : “Vanuit de ACV dienstverlening komen er allerlei geluiden over hoe men bij het gemeentebestuur van Essen omspringt met het personeel. Regelmatig merkt het ACV dat er in het Essense personeelsbeleid dingen gebeuren die volgens de arbeidswetgeving niet kunnen. Deze mensen kloppen dan bij het ACV aan zodat die telkens weer de gemeente op haar verplichtingen moeten wijzen. (…) Het ACV vraagt zich af wat het voordeel van de gemeente is om op die manier met de mensen om te gaan ?”

Drie bedenkingen :
– Moedig van het ACV om ook in de verkiezingsperiode actie te voeren. Al vind ik het zelf net iets sportiever het enkele dagen eerder te doen, zodat er nog een antwoord mogelijk is (van CD&V en dit geval).
– Maar wat doet het ACV-logo dan op de ACW-folders om de CD&V-kandidaten aan te prijzen ?
– Voor een goed beleid is een goede personeelspolitiek essentieel : het zijn immers de personeelsleden die de beslissingen in de praktijk moeten omzetten. Om het provocerend te zeggen : als er één jaar lang geen burgemeester en schepenen zouden zijn, dan blijft het gemeentebestuur wellicht toch draaien. Maar één jaar lang geen personeel, dat zal niet lukken. Soms past het politici om even bescheiden te zijn (al is dat in deze periode niet zo evident !). Goed van het ACV om daar net nu op te wijzen. En ook goed van het ACV om net zoals wij te zeggen dat Essen beter verdient, natuurlijk.

Come the day and come the hour

Come the day and come the hour

Ook in verkiezingstijden eindigt de wereld niet aan de Essense grenzen. Wie hier af en toe eens langskomt weet dat het Noord-Ierse vredesproces me bijzonder interesseert. De Britsgezinde DUP van Ian Paisley blokkeert al enige tijd alle verdere vooruitgang omdat ze blijven beweren dat het IRA zich niet grondig genoeg heeft ontwapend en er bovendien criminele activiteiten op nahoudt. Daarom wil de DUP niet samenwerken met Sinn Féin, de Ierse partij die traditioneel een sterke band heeft met het IRA. Maar de Ierse en Britse regering eisen dat tegen 24/11 een nieuwe Noord-Ierse regering wordt gevormd, met beide partijen.

En de argumenten van de DUP brokkelen stilaan af. Gisteren heeft een onafhankelijke commissie vastgesteld dat het IRA wel degelijk de mogelijkheden om terug de gewapende strijd op te nemen heeft afgebouwd, en dat de sporadische criminaliteit niet wordt goedgekeurd vanuit de IRA-leiding. Dat doet de hoop groeien dat de gesprekken die komende week in Schotland plaatsvinden mogelijk toch tot een akkoord zouden kunnen leiden.

Dat zou belangrijk zijn, want het Noord-Ierse voorbeeld wordt ook in Baskenland en Spanje met veel aandacht gevolgd : hoe kan je een terroristische organisatie ontmantelen door akkoorden te sluiten met de gelieerde politici ? Ook voor het Midden-Oosten vallen er wellicht lessen uit te leren, en ook voor de Kaukasus waar Karel De Gucht deze week nog mocht proberen om te bemiddelen (benieuwd hoeveel stemmen in Berlare hem dat zal opleveren…).

Noord-Ierland leert ook dat de weg lang is, en vaak met één stap vooruit en twee achteruit verloopt. Maar de combinatie van politici met inzicht die uit de impasse willen geraken (Adams, Trimble, Hume, Blair, Ahern…), de steun van de bevolking die het geweld beu is en stevige internationale druk (met vooral dank aan Clinton) kan wel degelijk werken. En dat is een hoopgevende vaststelling.

Krijgsmacht

Krijgsmacht

Al ben ik in de eerste plaats een overtuigd PLE’er, en vandaaruit een al even overtuigd N-VA/PLE’er, ik blijf ook een Spirit’er. Omdat dat elkaar perfect aanvult, en omdat ik mij niet zomaar in één hokje laat vangen. In “Gazet met Spirit” staat een interview met Spirit-mensen uit de verschillende soorten raden die zondag worden verkozen, of waar de samenstelling toch van wordt vastgelegd. Zelf mocht ik, samen met Zeger Collier uit Oostkamp, model staan voor “het OCMW-raadslid”. Overigens, heel wat van de mensen die worden voorgesteld staan op allerlei lokale lijsten of in diverse kartelformules, dus pas ik ook wel in het rijtje.

Omdat ik vrees dat de leesdichtheid van de Spiritgazet niet enorm is (hoewel ook het Essense lezerspubliek ongetwijfeld eminenter is dan men wellicht vermoedt), leek het me leuk de twee pagina’s even ingescand hier te publiceren. Aangezien ik er niets aan heb veranderd, hoef ik ook niet meteen voor een proces te vrezen…

Wie dat wel moet doen, zijn blijkbaar de “collega’s” van Humo. Hun persiflage van een advertentie voor het werven van paracommando’s is bij het leger niet in goede aarde gevallen. Ik vond ze wel grappig, maar ben toch blij dat ik het máár tegen het ACW heb opgenomen. Je kan je soms wel vragen stellen bij het Belgisch leger, er zijn toch nog grenzen aan mijn incasseringsvermogen !

Overigens bevat Humo ook één van de leukste politieke advertenties die ik in deze campagne ben tegengekomen. Van CD&V dan nog wel. Ik zeg het niet graag, maar het volledig rode blad met de kleine tekst “Respect voor de verdoken CD&V-kiezers onder de Humolezers” is goed gevonden en met zelfrelativerende humor. CD&V nationaal is doorheen een oppositiekuur gegaan, en daardoor een veel normalere partij geworden, die beseft dat ze niet “uitverkoren” is om te besturen, maar het gewoon goed moet doen. Ik zal er nooit op stemmen, maar die evolutie is natuurlijk gewoon een goede zaak voor (de politiek in) Vlaanderen. Ik wens daarom alle CD&V-afdelingen die al te lang aan de macht zijn en ondertussen zijn vergeten dat het niet in de eerste plaats om macht maar om ideeën draait, niet om de bestuurders maar om een goed bestuur, een even deugddoende oppositiekuur toe !

Onder de rode driehoek

Onder de rode driehoek

De laatste rechte lijn naar 8 oktober. Tom B.(oonen) zou ons kunnen vertellen dat er daarin nog heel wat kan gebeuren. We kunnen alleen maar proberen een geslaagde campagne in schoonheid af te ronden en hopen dat we niet op één of andere manier tegen de nadars gekwakt worden.

We hebben er echt alles aan gedaan : we hebben er maanden aan gewerkt en de laatste weken zijn we serieus in “overdrive” gegaan. Maar onze ploeg bleek nog meer aan te kunnen dan we vooraf voor mogelijk hadden gehouden. Bovendien zijn we niet van onze lijn afgeweken : we zijn blijven komen met inhoud, niet met slogans. Toen nu toe passen de puzzelstukjes in elkaar.

Met misschien toch één uitzondering. Het huwelijksfeest van CD&V en VLD dat we in ons laatste LaWIJtje cartoongewijs portretteren is blijkbaar niet zo zeker. Een zaal en een dj hebben ze zo op het eerste gezicht nog niet vastgelegd, de gasten zijn nog niet uitgenodigd. Zou er een andere bruid in het spel zijn ? Een stiekeme trouwpartij in Las Vegas (of een minder exotisch buitenlands oord) behoort ook in de politiek naar verluidt tot de mogelijkheden.

Ach, aan dat soort spelletjes doen we niet mee. We zullen wel zien. De kiezer duidt een nieuwe gemeenteraad aan, en daarin willen we een zo sterk mogelijk N-VA/PLE. Dáár gaat het om, niet om allerlei vroegtijdige maneuvers.