Gisteren OCMW-raad. De eerste formele politieke bijeenkomst na de verkiezingen. Waarbij het napraten over de stembusresultaten voor één keer belangrijker was dan de eigenlijke agenda. Het confronteert je er ook mee hoe hard politiek kan zijn. Ook in het OCMW zitten goede mandatarissen die hun taak met veel inzet vervullen en nu misschien niet terugkomen omdat de resultaten van hun partij of van henzelf tegenvallen. Verkiezingen zijn een “zero sum game” : de winst van de ene is het verlies van de andere. Hoe goed je ook samenwerkt, de te verdelen taart blijft altijd even groot. Als winnaar heb je dus ook een beetje mee schuld aan het verlies van wie niet wint.

Als er iets is wat ik aan deze uitslag betreur, dan is het natuurlijk niet het feit dat de CD&V/VLD-meerderheid vier zetels moet inleveren en wordt gebroken. Maar de verdeling van dat verlies binnen die meerderheid had ik toch liever anders gezien : tussen de twee coalitiepartners en ook binnen de meerderheidspartijen. Hopelijk denkt vooral CD&V verstandig na over de vraag hoe ze met het (relatieve) verlies omgaan en gooien ze geen kinderen met het badwater weg. Ik hoop vooral dat alle partijen samen zorgen voor een bekwame en slagkrachtige OCMW-raad. En dat de sp.a niet in de verleiding trapt van de verspreiding van de sociale bevoegdheden, maar ervoor kiest om ze allemaal bij het OCMW onder te brengen. De portefeuille van sociale zaken bij het gemeentebestuur is nu al bijna een lege doos. Liever dan ze krampachtig te willen opvullen, wordt de doos beter verhuisd naar het Kerkeneind. Daar kan ze veel meer betekenen dan in het gemeentehuis.