Archief van
Maand: juli 2006

Landis

Landis

Mijn Tourvoorspellingen blijken niet erg accuraat te zijn geweest. Bovendien hoopte ik tot gisteren dat rekenaar en tactische blunderaar Floyd Landis zeker niet zou winnen. Op dat vlak zag het er tot deze morgen nog goed uit.

Na zijn nummer van vandaag moet ik mijn mening nogmaals bijstellen : Landis zou de overwinning natuurlijk dubbel en dik verdienen na zijn solo-prestatie in de Alpenrit na Morzine.

Het wordt wellicht dus weer een “American in Paris”. 30 jaar nadat voor het laatst een landgenoot op het podium stond. Gelukkig voor het wielrennen is het een volwaardige internationale sport geworden. Maar toch…

Onbepaald is onbemind

Onbepaald is onbemind

Bij de hoedanigheid van treinreiziger, zeker op de lijn Dinant-Essen, horen nu eenmaal frequente kleine en soms wat grotere ergernissen. Meestal lukt het om ze de volgende dag, of in het slechtste geval na het weekend, te vergeten : de vertragingen, de “verkorte samenstellingen”, de gebrekkige communicatie… Maar zo af en toe loopt het toch nog eens danig de spuigaten uit.

Het begon nochtans niet slecht vanavond. De trein kwam op tijd aan in Brussel-Zuid en hield zich vervolgens min of meer aan het voorziene schema. Maar na enige tijd kwam de mededeling dat de trein niet verder zou rijden dan Antwerpen-Centraal. Geen nood echter, want daar zouden we op een andere trein kunnen overstappen. Bij aankomst bleek die andere trein er niet te zijn. Ik zou bijna “natuurlijk” schrijven, maar dat is het dus niet. Zodat de L-trein van 18u41 de eerstvolgende verbinding naar Essen zou zijn. Die werd echter aangekondigd met een “onbepaalde vertraging” (en zou op een spoor komen dat later nog zou worden meegedeeld…).

Na wat wachten besloten om iets te gaan drinken. De onbepaalde vertraging werd na een tijd toch bepaald, op 33 minuten. Ondertussen werd ook bekendgemaakt dat de IR-trein van 19u14 werd afgeschaft. De passagiers van 3 treinen werden dus samengebracht in één trein. Onnodig om erbij te vermelden dat op onze lijn geen treinen met airconditioning rijden. Soms gaan de raampjes wel open.

We vertrokken ook nog eens enkele minuten vóór 19u14. Even langer wachten zou er nu ook nog wel bij hebben gekund. Zodat de just-in-time passagiers van de IR-trein niet op hun beurt in de kou (zéér spreekwoordelijk) moesten blijven staan. Communicatie en onderhoud van het materiaal : het blijven de zwakke punten van onze Spoorwegen. En ja, het was héél warm. Maar zoals iemand terecht opmerkten : in nog warmere landen rijden ook treinen.

Zonder dit verhaal zou ik dat van dinsdag wellicht al vergeten zijn. Toen was er een “gewone” vertraging van een minuut of twintig, zodat de trein Antwerpen-Centraal niet aandeed en rechtstreeks van Berchem naar Essen spoorde. Maar het rijtuig waarin ik zat (met het nummer 842), zou niet verder rijden. Met koffer overgestapt in de drukke overige wagons. Om vervolgens in Essen vast te stellen dat rijtuig 42 er nog steeds aanhing. Soms…

Cold Turkey (of toch “Cooler Turkey”)

Cold Turkey (of toch “Cooler Turkey”)

Wie hier af en toe een kijkje neemt, weet dat ik het wel leuk vind dat mijn baan me regelmatig in het buitenland doet belanden. Maar deze keer zag ik er wat tegenop : op zondag vertrekken naar Turkije om op dinsdag terug te komen. Twee keer zowat een hele dag onderweg, want bestemming Ankara is alleen bereikbaar mits een overstap in Istanbul. Bovendien was het niet eenvoudig om een “Belgische delegatie” bij elkaar te sprokkelen. Om een al evenmin eenvoudige taak te vervullen : een seminarie van een volledige dag over het Rosettaplan “animeren”.

En toch ben ik blij dat ik de kelk niet aan mij heb laten voorbijgaan. Het seminarie viel best mee, en mijn eerste kennismaking met Turkije was weliswaar erg kort, maar heeft toch indruk gemaakt. Ankara is wellicht niet de mooiste stad van het land, maar het is een bezige, moderne en ook gewoon gezellige stad. Waar het weer de voorbije dagen overigens een stuk draaglijker was dan hier. Ook al vertelde een Turkse prof dat ze een buitenverblijf heeft in… Oostende. Om in de zomer wat af te koelen.

Er wordt hard gewerkt en veel gebouwd in en rond Ankara. De nieuwe autoweg naar de luchthaven is desondanks nog niet helemaal klaar. Zodat we een stukje van de weg afmoesten. Dat laatste moet in dit geval erg letterlijk worden geïnterpreteerd. De chauffeur van ons minibusje reed via de sloot doorheen de velden naar een zandweg, die vervolgens af en toe overging in erg brede stroken asfalt waar de keuze tussen links of rechts rijden niet werd bepaald door het verkeersreglement maar door de staat van het wegdek. Dankzij de werkzaamheden hebben we niet alleen de stad maar ook enkele plattelandsdorpen kunnen zien.

Ik weet plots zeker dat ik absoluut nog eens terug naar Turkije wil, en dan wat langer – en niet voor een “all-in” ergens aan de kust, uiteraard. Omwille van het fascinerende land, dat echt een kruispunt is tussen Europa en het Midden-Oosten, dat met stad en platteland twee verschillende landen in één verenigt en waarbij zelfs een blik vanuit een vliegtuig leert dat de natuur er prachtig moet zijn. Of omwille van de gastvrije mensen. Omwille van de clichés dus, wat me vooraf niet zo aansprak. Al zoek ik dan misschien wel een andere bestemming dan Ankara, want een echte stad moet aan het water liggen. Nochtans heeft de naam van de stad blijkbaar wel een maritieme oorsprong. Eén die bovendien behoorlijk voor de hand ligt : de stad is gesticht door de Kelten en de naam is afgeleid van hun woord voor “anker”.

De trip leverde een interessante gedachtenwisseling op over de integratie van de mensen met een Turkse herkomst in ons land. Met als cliché-conclusie dat het langs twee kanten zou moeten komen. En met de al even versleten vaststelling dat de Turkse samenleving bij ons veel minder snel evolueert dan die in Turkije (of minstens in de Turkse steden). En toch helpt het om met je eigen ogen te zien dat een Turks café in Brussel veel “allochtoner” aandoet dan één in Ankara.

En natuurlijk moet ik nu antwoorden op de vraag of Turkije bij de E.U. moet komen. Mijn antwoord is nog meer dan voordien een uitdrukkelijk ja. Er moet in de E.U. plaats zijn voor een seculier, modern en democratisch moslimland. Beide kanten kunnen daar alleen maar baat bij hebben, en naar de moslimwereld toe zou het een véél positiever signaal zijn dan de Amerikaanse pogingen om de democratie gewapenderhand te importeren. Bovendien hebben we het hen eigenlijk beloofd, en ik hecht nogal aan een gegeven woord. Turkije moet er dus bij. Maar dan wel na een harde onderhandeling, ondermeer over Koerdistan en de positie van het leger. Buiten het kader van de onderhandelingen met de E.U. zie ik die eerste kwestie immers nooit opgelost geraken, de tweede misschien wel – maar dat ligt ook in de (gewapende) handen van dat leger zelf…

Allons enfants de la patrie

Allons enfants de la patrie

Le quatorze juillet – nationale feestdag, wél met vuurwerk. Ik vrees desondanks dat Frankrijk dit jaar niet zoveel te vieren heeft. Ondanks mijn morele steun wonnen ze de finale van het WK voetbal niet. Wat de populariteit van president Chirac en premier De Villepin geen goed zal doen. Op wat langere termijn is dat geen slechte zaak, maar dat zal de Fransen nu wellicht worst wezen. Ook de kopstoot van Zizou draagt bij tot de ellende. Al blijft hij voor mij een zeer groot sportman en het levende bewijs dat integratie kan lukken zonder je eigenheid te verliezen.

Ook in de onthoofde Tour spelen de Fransen geen hoofdrol. Ik mis Lance Armstrong, zoals ik al had voorspeld. Als hij meedeed was het tenminste nog te volgen : de winnaar was Lance óf degene die hem toch kon kloppen. Nu is de interpretatie van het klassement Sudokuaans ingewikkeld. Maar vandaag deden zowel Popovych als Boonen het goed. Komt er misschien toch nog iets van mijn voorspellingen…

Het bevel is gegeven !

Het bevel is gegeven !

Ik heb een brief gekregen van het gemeentebestuur ! Gewoon omdat ik een inwoner ben van de Molenstraat. Wat leuk.

Ik denk dat in de brief staat dat ze aan het voetpad in onze straat gaan werken. Dat veronderstel ik althans. Eigenlijk staat er “dat ons bestuur beslist heeft een project onderhoud voetpaden 2006 te starten, waarin onder meer de Molenstraat is begrepen.”

Begrepen ? Toch niet helemaal, want “onderhoud” doet mij vooral denken aan een opkuisbeurt. Vriendelijk, maar ik maak me de bedenking dat ze daar wellicht geen brieven voor zouden schrijven. Gaan ze het voetpad dan heraanleggen ? Openbreken ? Maar waarom zeggen ze dat dan niet ?

In een volgende zin staat “Het aanvangsbevel is gegeven tegen 1 september 2006.” Ik had eerst “aanvalsbevel” gelezen, maar dat staat er niet. Toen ik de zin doorgrond had, besloot ik eruit dat ze er op 1 september aan zouden beginnen. Befehl ist Befehl. Maar de volgende zin zegt dat “Vermits uw straat deel uitmaakt van een totaalproject is het mogelijk dat de werken op 1 september niet specifiek in uw straat starten.” Ik hoop maar dat de Achterstehoevestraat of de Kleine Horendonk niet in dat project zitten, anders gaat het nog wel even duren.

In de volgende zin staan er dan excuses voor de hinder(veronderstel ik, want “waarvoor wij rekening op uw begrip” doet me aan het indianentaaltje uit Jommekesboeken denken). Welke hinder, overigens ? Van de opkuis, de heraanleg… ?

In de hele brief slaagt het gemeentebestuur erin om niet te antwoorden op de eenvoudige vraag wát er gaat gebeuren, wánneer en wát daarvan voor mij de gevolgen zouden kunnen zijn. Grappig, maar helaas.

Waarom doe ik mee aan de verkiezingen ? Omdat Essen beter verdient ! En omdat “beter” niet eens zo moeilijk kan zijn…

Blues

Blues

Omwille van de Vlaamse feestdag was ook de OCMW-raad gisteren een dagje vervroegd. De openbare zitting had niet veel om het lijf, maar op een potentieel stekelige vraag over de ontslagen poetsdames en de gesprekken daarover met het OCMW kreeg ik toch een helder en volledig antwoord van de OCMW-voorzitter. Zo kan het dus ook. Ook de besloten zitting verliep efficiënt. Je kan er als raadslid soms echt een verschil maken in concrete dossiers die over mensen gaan – en dus écht iets betekenen voor de samenleving. Zonder noodzakelijk te vervallen in oeverloze herhalingen of nieuwe discussies over hetzelfde.

In het vermijden daarvan vind ik regelmatig in VLD-collega Roger Budin een goede bondgenoot. Soms ook niet, wanneer ik zelf vind dat ik een bepaalde discussie nog wat langer zou willen rekken. Roger doet gedreven aan politiek, weet wat hij wil maar kan zichzelf en de politiek gelukkig relativeren (vrij uniek voor een Essens liberaal !) – al heeft hij dat ook moeten leren met wat hulp van Jeroen Clous (sp.a). Ik deel lang niet over alles zijn mening, maar ik hoop toch dat hij ook van de volgende OCMW-raad deel zal uitmaken. Om oppositie te voeren, uiteraard.

Voor Vlaanderen… vuur

Voor Vlaanderen… vuur

11 juli, Vlaanderens nationale feestdag. Ik heb vrijaf genomen, ook al ben ik van plan om de namiddag toch voor enige productieve arbeid te gebruiken. De Leeuwenvlag hangt uit – een te mooi symbool om het klakkeloos in de klauwen te geven van VB’ers en anderen die Vlaanderen een slechte naam bezorgen. Ook al besef ik dat “mijn” leeuw vandaag bij sommigen die associatie zal oproepen.

Ooit wordt 11 juli gewoon een dag waarop we zonder klaagzang, zonder twijfels en zonder verdacht xenofoob geurtje de solidariteit en de verbondenheid kunnen vieren tussen de zes miljoen mensen van alle kleuren, standen en zelfs talen die hier dicht bij elkaar leven. Mét een afsluitend vuurwerk ’s avonds. Dat hoort voor mij bij een nationale feestdag.

Roze bril

Roze bril

Regelmatig lokt onze Nieuwsflits reacties uit. Deze keer zitten er twee in mijn mailbox die in dezelfde richting gaan : we zijn alleen maar negatief over alles. Tja, als oppositiepartij in verkiezingstijd heb je al snel de neiging om een wat donkerder bril op te zetten en zo het contrast wat te versterken tussen de eigen ideeën en de aanpak van de meerderheid. De meerderheid doet dan weer het omgekeerde. Zolang je daarbij niet overhelt naar onterechte, oneerlijke of populistische verwijten enerzijds of een onvervalste hagiografie anderzijds, moet het natuurlijk ook kunnen. De kiezer moet wel iets hebben om te kunnen kíezen, als iedereen hetzelfde zegt dan is dat dus geen goede zaak.

Maar dat neemt niet weg dat je het af en toe ook eens langs een andere kant kan bekijken. Laat ik dus bij wijze van gedachtenoefening eens tien zaken opsommen die de CD&V/VLD-meerderheid de voorbije jaren goed heeft gedaan. Waarbij “goed” over de grote lijnen gaat, want over de uitvoering en de details heb ik meestal nog wel één en ander te zeggen. Vaak hebben ook de oppositiepartijen (en/of mensen uit de administratie) hun inbreng gehad in wat hieronder staat – succes heeft vele vaders. Desondanks : de goede punten van Schrauwen, Hoppenbrouwers en C°…

1. De investeringen in zaal Rex hebben ervoor gezorgd dat Essen een goede fuifzaal heeft, die het potentieel heeft om uit te groeien tot een uitstekende polyvalente zaal.
2. Ondermeer dankzij de overheveling van de Polikliniek naar het OCMW en het overleg met De Bijster langs gedurfde denkpistes werden de fundamenten gelegd voor een echt “sociaal huis” in onze gemeente.
3. Het woonproject aan Statievelden en de aanzet tot het inrichten van alleenstaandenflats in Sint-Michael maken van het OCMW een volwaardige speler in het woonbeleid.
4. Ook dankzij de steun van het gemeentebestuur durfde het Karrenmuseum de betreden paden verlaten en de (lange) weg inslaan naar een eigentijds museum.
5. Essen stelde een degelijk ruimtelijk structuurplan op, dat de basis kan vormen voor een behoorlijke ruimtelijke ordening in onze gemeente. De uitdaging is het naleven ervan, natuurlijk.
6. Met het opstellen van een seniorenbeleidsplan kwam een nieuwe dynamiek in het seniorenbeleid.
7. Ook de bibliotheekwerking bleef erg dynamisch.
8. De samenwerking met Witzenberg maar ook met andere gemeenten en de steun aan de Wereldwinkel en andere noord-zuidinitiatieven maken duidelijk dat Essen “van de wereld” is, waarbij de burgemeester zelf het voortouw neemt.
9. De liquidatie van de eigen elektriciteitsregie is professioneel en met een goed resultaat aangepakt.
10. De Politiezone Grens heeft de politiehervorming al bij al goed verteerd en heeft geleid tot meer slagkrachtige politie.

Uitdaging : wie van de meerderheid zet -met wellicht soortgelijke randbemerkingen- tien mislukkingen op papier. Die niet te wijten zijn aan hogere overheden of een onwillige coalitiepartner, want dat zou wat te gemakkelijk zijn.

Vragen staat vrij

Vragen staat vrij

De gemeenteraad gisteren was (andermaal) een slechte vergadering, wat zijn weerslag vindt in een erg kritische Nieuwsflits. Voor één keer werd het vragenhalfuurtje nog eens gebruikt, dit keer door het plaatselijke ACV met vragen omtrent het personeelsbeleid. Al ging het natuurlijk specifiek over het (toen nog voorgenomen) ontslag van twee poetsvrouwen.

Zoals hij dat ook tegenover raadsleden doet, hield de burgemeester het bij enkele mompelende, ontwijkende en nietszeggende antwoorden. Zo ontmoedig je natuurlijk het stellen van vragen, wat de raadsleden gelukkig níet, maar de potentiële burger-vraagsteller uiteraard wel beïnvloedt. Waardoor het vragenhalfuurtje al jaren een lege doos geworden is. Vandaar ons voorstel om het te vervangen door een “open rondvraag” aan het einde van de raad, waarop iedereen -raadsleden en publiek- vragen zou kunnen stellen.

Al is ook dat natuurlijk geen wondermiddel en zou het beter zijn als het schepencollege het ook echt als een (aangename) plicht zou beschouwen om te antwoorden op vragen van kiezers en gekozenen en zou proberen dat zo goed mogelijk te doen. Dat is niet altijd eenvoudig, maar wel essentieel in een goed werkende democratie.

Gelukkig maakt de burgemeester geen onderscheid : of vragen nu vanuit de meerderheid, de oppositie, bevriende organisaties (zoals het ACV) of eender wie komen… een antwoord komt er nooit. Iedereen is tenminste op dat vlak gelijk voor Frans’ wet.

Vroege vogels

Vroege vogels

Om de één of andere gekke reden organiseerde het Essense gemeentebestuur vandaag al de officiële elf juliviering. Al stond ze vooral in het teken van de heiligverklaring van burgemeester Schrauwen, omdat die nu al tien jaar de Essense sjerp mag omgorden. Ik heb hier al eens geschreven dat hij de viering verdiende. Maar dan wel in het begin van het jaar, en niet onnodig lang uitgerokken om toch maar zo dicht mogelijk bij de gemeenteraadsverkiezingen uit te komen…

Verder was de viering wel sfeervol. Zowat alle Essense muziekverenigingen zetten hun beste beentje voor (waarbij zeker de blaasinspanning van de OCMW-voorzitter en -secretaris niet onvermeld mogen blijven), en dat deden ook de turnkringen Vlug en Blij en Volharding evenals de Sint-Sebastiaansgilde. Ook de locatie, de Klokhoeve in het domein De Belder, gaf het geheel het nodige cachet. Veel energie een beter doel waardig dan het begeleiden van de hagiografie van een verdienstelijk maar zeker niet volmaakt burgemeester. De gratis receptie van ’s avonds leek me er helemaal te veel aan, en ik stel vast dat de rest van N-VA/PLE er ook zo over denkt. ’t Is dat we niet meteen over een kat beschikken, anders had die ons kunnen vertegenwoordigen…

Heb ik trouwens al gezegd dat er een uitstekende sfeer in de N-VA/PLE-ploeg zit ? We zien 8 oktober helemaal zitten en ondertussen amuseren we ons nog ook. Dat is belangrijk voor niet-beroepspolitici, natuurlijk. Hopelijk straalt het ook een beetje op de kiezer af.