Nu het “officiële” gedeelte van mijn Canadese trip achter de rug is, bleef er wat tijd over voor een scheut toerisme. Canada ziet eruit zoals een Amerikaanse tv-serie. Auto’s, huizen, de opbouw van steden… zijn nét iets anders dan in Europa. Toronto is vooral een grote stad van buildings, helemaal op maat van de auto, met relatief weinig groen en nogal wat wijken die wij als “verkommerd” zouden omschrijven. Naast de al even typische straten met vrijstaande huizen tussen de bomen en een grote pick-up op de oprit.

Niets zou goed om de clichés te bevestigen dan het bezoekje dat we vandaag brachten aan de Niagara-watervallen. Een bijzonder indrukwekkend natuurmonument wordt voor 50% om zeep geholpen door de commerciële inkapseling : de grote hotels die er vlak tegen werden gebouwd, bruggen die beter een heel eind verder hadden gestaan… De watervallen hadden het hoogtepunt moeten zijn van een uitgestrekt natuurgebied, nu vormen ze een stukje natuur in een betonnen kader. Al heeft de mens ze niet helemaal om zeep kunnen helpen : het blijft ondanks dat een “must see”.

Dat laatste vinden veel mensen, zodat de bezoekers er een mix van heel veel nationaliteiten en achtergronden presenteren. Die zich allemaal even gewillig de toeristenboot of de souvenirwinkel in laten leiden. Alle Menschen werden Brüder, dan toch eerder door Coca-Cola dan door Beethoven ?