Op de OCMW-raad hielden we een wat surrealistische discussie over de telefoonvergoeding voor de leden van het Vast Bureau. Die ging gepaard met een stoelendans, want de betrokkenen mogen dan even niet aan de zitting deelnemen. Ik heb uitgelegd waarom ik de vergoeding onnodig en overdreven vond, en heb ook de merites van Skype in de verf gezet. Maar het mocht niet baten. Zonder enige verantwoording of uitleg keurden de (overgebleven) mensen van CD&V en VLD de vergoeding goed. Ik twijfel eraan of ze daarmee echt hun mening weergaven (die hebben ze in elk geval niet uitgelegd) of gewoon braafjes deden wat ze werden verondersteld om te doen.

Ergerlijk, maar op zo’n moment vind ik het vooral heerlijk op een stoel te zitten waar je wél mag zeggen wat je denkt. Ook als je de enige bent in de raad met een mening. En het blijft toch een gek systeem dat meer dan de helft van de raadsleden (de “zwijgende meerderheid”) blijkbaar niets mag zeggen. Dat kan anders, zoals het bijvoorbeeld in Nederland gaat. Na 8 oktober ?