Oase van rust of betonwoestijn ?
Elk jaar organiseert de seniorenraad een fietstocht doorheen de gemeente, om aandacht te vragen voor de problematiek van “veilig verkeer”. Daarbij worden allerlei prominenten uitgenodigd om de senioren en seniorita’s (?) te vergezellen : van gemeenteraadsleden tot parlementaire, ministers… tot en met prins Laurent twee jaar geleden. Ik had zelf nog nooit meegefietst, net zoals de meeste partijgenoten. Vooral omdat het niet zo evident is om er zomaar verlof voor te kunnen nemen. Dit jaar (met de verkiezingen in gedachten) hebben Dirk en ik toch “het stalen ros van stal gehaald”, zoals Jommeke het wellicht zou uitdrukken.
Het was schitterend weer, en Essen is een prachtige gemeente om doorheen te fietsen. Of beter : Essen heeft nog prachtige stukken groen om doorheen te fietsen, maar je ziet en voelt vaak hoe groot de druk erop is. De neiging om alles te blijven volbouwen is groot. Landbouwgronden, bossen en natuur bewaren en de schaarse bouwgrond gebruiken voor sociale woningbouw : het wordt dé grote uitdaging voor onze gemeente de komende jaren. Dat kan alleen met bestuurders die prioriteiten kunnen leggen en ook heel duidelijk “neen” kunnen zeggen als het moet. Neen tegen villa’s in winkelstraten, neen tegen appartementen in het weiland, neen tegen nieuwe woonlinten die de open ruimte definitief kapotsnijden.
Met dank aan de seniorenraad om de inzet van 8 oktober treffend in beeld te brengen. Hopelijk laat ook de wat oudere Essenaar zich niet om de tuin leiden door de huidige bestuurders die Essen alleen voor bouwpromoteren en immobiliënkantoren aantrekkelijk maken.