Waar zijn we dan in godsnaam mee bezig wanneer we naar rechtbanken stappen om kinderen te verbieden om buiten te spelen. Zelfs in de dierenwereld is spel essentieel om zich te kunnen ontwikkelen tot een volwassen dier (denken we bijvoorbeeld maar aan het jachtinstinct). Ook in de dierenwereld loopt dit spel niet altijd over een leien dakje. Maar we gaan toch geen robots maken van onze kinderen door hen het recht op spelen te ontnemen. Lauwe zette de toon, dus er zouden wel andere burgers zonder respect volgen. Nu is het de beurt aan Oppem, morgen een andere gemeente. We verbieden het spel niet, we verbieden kinderen om groot te worden,om mee te kunnen draaien in een soms stompzinnige volwassenenwereld.

Als we de schaarse ruimte al ontzeggen aan de kinderen en jongeren, waar kunnen ze dan nog terecht? Ja, voor TV of voor de PC. Of we hier dan alle opvoedingsheil van kunnen verwachten, is een vraag die ik maar amper durf te stellen.

Op zondag vragen we allemaal om minder geweld, we vragen de overheid om actie te ondernemen tegen jeugdcriminaliteit. Is dit niet eerder aan symptoombestrijding doen, zonder aan de fundamenten te willen werken? Laat een kind een kind zijn, geeft het ruimte om het spel het echte leven te ontdekken, geeft het de ruimte om in groep te leren functioneren. Ruim de ruimte niet op ten voordele van respectloze medeburgers.

Als we echt en waarachtig aan een aangename gemeenschap willen werken, laten we dan beginnen met onze eigen leefwereld, met een speelruimte voor onze dierbaarsten …