Van Brugge naar Antwerpen
De lente is nu echt wel begonnen, maar de winter werpt een lange schaduw. Na het racistische geweld in Brugge werden gisteren in Antwerpen, midden in de stad, mensen doodgeschoten omwille van hun huidskleur. Een kleuter kreeg de kogel omdat haar oppas zwart was. Wat is er met Vlaanderen aan de hand, dat dit kan gebeuren ? Natuurlijk gaat het om individuele, geïsoleerde, gevallen. Maar die zijn alleen mogelijk dankzij een bepaald klimaat, dat ondermeer door het VB werd gecreëerd. Als extreem-rechts hetzelfde fatsoen zou hebben als de allochtone en de Poolse gemeenschap na de moord op Joe Van Holsbeeck, dan organiseert het nu zondag een herdenking van de slachtoffers van deze terroristische aanslagen.
Dit is onze samenleving, dit zijn onze daders, dit zijn onze slachtoffers. Het is dus onze verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat dit niet meer kan gebeuren. Een absoluut verbod op de handel in en het bezit van wapens lijkt me daarbij een noodzakelijke, maar geen voldoende stap. Het komt er vooral op aan om mensen te laten begrijpen dat we er alleen uitgeraken door mét elkaar te leven.
Onlangs werden een aantal “waarden” voorgesteld als basis voor de inburgeringscursus, vertrekkend van vrijheid, gelijkheid, solidariteit, respect en burgerschap. Het lijkt me een goed begin. Laten we de cursus ook maar in het secundair onderwijs aanbieden !