In de sfeer van de voorbije Paasdagen dook zowaar ook Judas in het nieuws op, tot en met Terzake toe. Het “Evangelie van Judas” is één van de vele teksten uit de eerste eeuwen na Christus die aantonen dat er van zeer verschillende “christendommen” sprake was, met een veel groter pluralisme dan de huidige christelijke kerken (die uiteindelijk allemaal vooral op Paulus’s leer zijn gebaseerd). Ook de Islam blijkt in de eerste decennia van zijn bestaan veel minder strak omlijnd te zijn geweest dan vooral door moslims zélf wordt verondersteld. De eerste moslimheersers waren misschien wel… christenen. De evolutie van het Jodendom is ook al niet echt rechtlijning te noemen.

Hoe zou de wereld eruit zien als de monotheïsten de relativiteit van hun eigen strikte leer zouden inzien en tot het besef zouden komen dat wat hen uiteindelijk bindt wellicht veel groter is dan de bijna toevallige religieuze canons die hen scheiden ? Insjallah.