Wilfried Martens presenteert zijn autobiografie, nadat er onlangs zowaar ook al een toneelstuk over hem in première ging. Het boek staat natuurlijk onmiddellijk op het “te lezen”-lijstje, al vermoed ik dat ik toch het geduld zal hebben om te wachten tot het in de bib ligt. Martens is een politiek figuur uit een vorig tijdperk, die zich nu als EVP-voorzitter soms in tragische bochten moet wringen, tot aan het steunen van Berlusconi toe. Maar hij heeft natuurlijk een onuitwisbare stempel op dit land, zijn volk en zijn leiders gedrukt. Martens tekende voor het “herstelbeleid”, dat weliswaar vrijwel nooit echt op dreef geraakte en tot op vandaag voortduurt. Maar dat toch mee de basis legde voor de afbouw van de (hallucinante) staatsschuld en dus de euro mee mogelijk maakte. Ook “zijn” staatshervormingen hingen met haken en ogen aaneen, maar ook hier is de soep uiteindelijk smakelijker gebleken dan de ingrediënten. Bovendien heeft hij door zijn “verraad” aan Verhofstadt uiteindelijk de paarse regering mogelijk gemaakt, en dat bleek een zeer belangrijke gezondheidskuur voor de politiek (met Vankrunkelsven moet ik evenwel vaststellen dat de zieke stilaan genezen lijkt).

Als politiek de kunst van het mogelijke is, heeft Martens er in bepaalde periodes wellicht alles uitgehaald wat erin zat (al zat er soms wel héél weinig in). Dat is al bij al geen geringe verdienste !